Βδέλυγμα - Λευχαιμία

Η επιστροφή του Βδελύγματος στην ενεργό δράση σηματοδοτείται από το name dropping μιας ανίατης ασθένειας. Στίχοι, Ερμηνεία: Βδέλυγμα Μουσική παραγωγή, Προγραμματισμός: Βδέλυγμα Μίξη, Master: Το Σφάλμα Βίντεο: Βδέλυγμα https://www.facebook.com/leimpel/ Στίχοι: https://genius.com/Bdelygma-lefxaimia...

Ποίημα: Το αγόρι και ο δράκος

Ήταν κάποτε ένας πρίγκιπας.

Ξανθός, γαλανομάτης, νεαρός.

Ο βασιλιάς πατέρας του

τον είχε παγιδεύσει σε ένα πύργο

επειδή γούσταρε το καταστατικό του ΚΚΕ

και τις πούτσες. Με το πέρασμα μηνών

κατάφερε να παραβιάσει

και την τελευταία κλειδαριά

του αμπαρωμένου κτηρίου.

Τότε συνάντησε ένα δράκο

να παραφυλάει την έξοδο.

Έτρεξε πίσω στο υπνοδωμάτιο του

προτού προλάβουν να τον τυλίξουν οι φλόγες.

Αποφάσισα να τον σώσω.

Για καθαρά εγωιστικούς λόγους.

Ήθελα κάποιον να μη με μισεί.

Τον είχα, παλιότερα, πετύχει

σε ένα trance πάρτυ κάτι παιδιών

που πούλαγαν mdma

για να αγοράσουν όπλα

ώστε να καθαρίσουν το βασίλειο

από την μάστιγα της κάνναβης

και το μαγείρεμα κοτόπουλων.

Πήρα σπαθί, πανοπλία

και σβάρνα για τον πύργο του αγοριού.

Έσπασα την είσοδο με το κεφάλι μου

-ενώ έπαιζε σφυρί- κι αντίκρισα

μαγεμένος τον δράκο.

Εκείνη ήταν η στιγμή που παράτησα το αγόρι,

απελευθέρωσα το τέρας και άρχισα να το κυνηγάω.

Πέρασαν χρόνια ανελλιπούς κυνηγητού.

Δεν ξέρω αν έκλασε μέντες με την παρουσία μου

αλλά για να μην φανώ ηλίθιος ας καταλήξουμε

στο ότι έτρεχε μακριά κοροϊδεύοντας, για να περνάει καλά,

και σίγουρα δεν τον χάλαγε που έχανε και κανένα κιλό.

Όταν το κεφάλι και τα πόδια μου

σιχάθηκαν τον εαυτό μου

παρήγγειλα κάτι στεροειδή

από κινέζους που με σπάμαραν

επί χρόνια με mail στο ίντερνετ.

Έτσι κατάφερα να πιάσω,

να σηκώσω το δράκο

και να τον κρεμάσω

από ένα δέντρο.

Το σχοινί έσπασε,

όπως και το ένα πόδι του δράκου.

Ταυτόχρονα εκσπερμάτωσε,

με κοίταξε στα μάτια

κι άρχισε να γελάει

περιφρονητικά

ακατάπαυστα.

Ένα πράγμα, από τότε μέχρι σήμερα

μου βασανίζει το μυαλό:

γιατί ποτέ δεν πέταξε;

Ίσως επειδή ήμουν πολύ φλώρος για να αυτοκτονήσω.

Sonder - Τα Πάντα / Τίποτα (Lyric Video) +ΛΑΙΒ +ΛΕΙΜΠΕΛ

E-Single εν όψει του Live που θα γίνει στις 11/5 για τα οικονομικά έξοδα του LP. (Βδέλυγμα, Sonder, Τοτέμ, 404 Band -Το Σφάλμα, Δ. Πάσχος, Ντουμ-, Renegade). Το τελευταίο από τον επερχόμενο πρώτο solo δίσκο του Sonder, "Υπεραξιοπρέπεια", που έρχεται τον Ιούνη.

Ερμηνεία, στίχοι: Sonder
Μουσική παραγωγή, προγραμματισμός: Βδέλυγμα
Μίξη, master: Renegade Instruments
Σκηνοθεσία video: Sonder
Video edit: Βδέλυγμα

Event
Στίχοι, ερμηνείες 
Σελίδα του Λέιμπελ
Προπαραγγελίες για τον δίσκο (6 ευρώ): leimpel2017@gmail.com

Beat Sales

Το Βδέλυγμα μπέρδεψε την αγωγή του με χάπια της επόμενης ημέρας και τρελάθηκε. Γι' αυτό για κάθε παραγωγή που αγοράζετε θα παίρνετε και ΑΛΛΗ ΜΙΑ δώρο. 1+1.

Ισχύει μέχρι το τέλος αυτου του μήνα.

ΥΓ. Προς το παρόν οι διαθέσιμες παραγωγές είναι 29.

https://soundcloud.com/bdelygma/

Μεγάλη γλώσσα ενάντια σε κοκάλινα γάντια

Την Παρασκευή 24 του Φλεβάρη στη Νομική γινόταν μια (κυρίως) πανκ συναυλία. Περίπου στις 12 έφτασαν το Βδέλυγμα και ο Δ. Π. Με το που μπήκαν στο προαύλιο το Βδέλυγμα δέχθηκε επίθεση από το Μίασμα. Χτυπήθηκε από το Μίασμα που φορούσε κοκάλινα γάντια και φώναζε “όπου σε βρίσκω θα σε χτυπάω, είσαι επικηρυγμένος” και απείλησε τον Δ.Π. Η περιφρούρηση της συναυλίας αδιαφόρησε αρνούμενη να διαχωρίσει θύμα και θύτη ζητώντας απλά να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στη διοργάνωση. Λίγο μετά τη 1 φτάνει ο Renegade Instruments και ο Ρ. χωρίς να ξέρουν τι έχει συμβεί. Όταν έμαθαν τα γεγονότα, αποφάσισαν μετά από λίγο οι τέσσερεις τους να φύγουν από τη συναυλία και τελικώς στις 2 βγήκαν από το προαύλιο. Εκεί τους πλησίασε το Μίασμα ακολουθούμενο από μια ομάδα περίπου 15 ατόμων η οποία επιτέθηκε εναντίον τους μετά από παράγγελμα του Μιάσματος. Η τραμπούκικη επίθεση της ομάδας που αυτοαποκαλείται “Οχετός” έφτασε μέχρι την Ακαδημίας. Κύριος στόχος ήταν το Βδέλυγμα που γρονθοκοπήθηκε ενώ το τάγμα τους περιφρουρούσε την επίθεση, με ομάδες των 2, 3 ατόμων να προσπαθούν να κρατήσουν τους άλλους από το να επέμβουν. Αυτό που ακολούθησε βέβαια ήταν να χτυπούν όπως μπορούσαν (μπουνιές, πλάγια λακτίσματα σε γόνατα, πάντα από πίσω και ύπουλα) και τους άλλους τρεις για να μεγαλώσουν κι άλλο τη ζημιά.

            Δεν ήταν και πολύ πρωτότυπη βέβαια μια τέτοια χουλιγκανίστικη δράση από τον Οχετό. Λίγα 24ωρα πριν, βράδυ στη Δερβενίων, στα Εξάρχεια, το Μίασμα, επικεφαλής ομάδας τεσσάρων ατόμων γρονθοκόπησε πισώπλατα το Βδέλυγμα, ενώ περπατούσε με τους Α. και Δ.Π. Ακολούθησε λεκτική διαμάχη, κυρίως από την πλευρά του Βδελύγματος.

            Η αιτιολόγηση του Μιάσματος, για την συμπεριφορά του, είναι πως το Βδέλυγμα έχει προσβάλει δημόσια την οικογένεια του και συγκεκριμένα τον πατέρα του (το 2014 σε κάποιο live στον Άγιο Δημήτριο). Αυτή η κατηγορία δεν ευσταθεί και το ξεκαθαρίζουμε. Αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιες συμπεριφορές μπορεί να παρερμηνευτούν, να θεωρηθούν ή και να είναι προκλητικές. Ωστόσο ακόμα και στο φανταστικό σενάριο όπου υπήρχε προσβολή του πατέρα του Μιάσματος από το Βδέλυγμα, τίποτα δεν δικαιολογεί έναν άνθρωπο να παίρνει σβάρνα πάνω κάτω το κέντρο κινούμενος με πρακτικές κοινού συμμορίτη λόγω κάποιας λεκτικής προσβολής στην προσωπική του τιμή. Δεν γνωρίζουμε αναρχικούς που επικηρύσσουν άτομα, περιφρουρούν περιοχές και πραγματοποιούν μαφιόζικες επιθέσεις στο όνομα της οικογένειας ή/και της πατριαρχίας. Την επόμενη φορά παρακαλούμε να μας σπάσετε κάνα κεφάλι γιατί σας μετέφεραν με χαλασμένο τηλέφωνο ότι σας βρίσαμε την Παναγία.

            Όσο για την πολιτική πλευρά του θέματος που είναι και η πιο σημαντική. Θεωρούμε ότι οι πρακτικές και η ρητορική που παράγει ο Οχετός και τα άτομα γύρω από αυτόν ξεκινάνε στην καλύτερη από το “προβληματική” και καταλήγουν στο “μαφιόζικη”. Ο αντισεξιστικός χαρακτήρας ενός εγχειρήματος δεν κρίνεται από το αν υπάρχει η λέξη αντισεξισμός στο μανιφέστο του αλλά απ’ τον καθημερινό του λόγο και τις πρακτικές του. Ένα ενδιαφέρον στιγμιότυπο απ’ τη συναυλία στη νομική λοιπόν:

-Αυτό που λες δεν ισχύει επειδή…

- ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΦΙΛΕ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΡΝΟΥΜΕ

            Και εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Όταν μια ομάδα θεωρεί ότι με τις σωστές δημόσιες σχέσεις και με τις σωστές ώρες στα γυμναστήρια μπορεί να κάνει ότι θέλει, να απειλεί, να δέρνει, να διαδίδει οποιοδήποτε άρρωστο κουτσομπολιό χωρίς να υπάρχουν συνέπειες, απλά επιδεικνύοντας τη ματσίλα της (τη ματσίλα του σκοτεινού και άγριου ψυχοπαθή όχι του δαπίτη, έστω) υπάρχει θέμα.  “Είσαι επικηρυγμένος” φωνάζει ο Οχετός ζητώντας να ορίσει τους αποδεχτούς και τους ανεπιθύμητους μιας ολόκληρης περιοχής με το έτσι θέλω. Μια απειλή που δε δηλώνει τίποτα παραπάνω από τη μανία της ιδιοκτησίας και της αρσενικής επίδειξης.

            Όσο για εμάς, ως ένα βαθμό είμαστε όπως μας περιγράφει το Μίασμα, δηλαδή διαφορετικοί από αυτόν, δεν κάνουμε κομμάτια στα οποία λέμε ότι θα σκοτώσουμε ανθρώπους (παραπέμπουμε στο “Γαζί”) απλά επειδή είμαστε εγωπαθείς νάρκισσοι, δεν μισούμε όλη την ανθρωπότητα παρά μόνο τους φασίστες και τους καπιταλιστές. Η πολιτική μας ταυτότητα δεν ορίζεται μόνο από το αν παίζουμε και από το που παίζουμε συναυλίες . Έχουμε, καθένας ξεχωριστά τη δικιά του πολιτική και συνδικαλιστική δράση και παράλληλα σχέσεις με οτιδήποτε άλλο θεωρούμε γόνιμο πολιτικά κι ας μη συμφωνούμε μαζί του 100%. Είμαστε καλλιτέχνες που εκθέτουμε την τέχνη μας με τα τραγούδια, τις συνθέσεις, τα γραπτά μας και όχι με γάντια μπράβων, βοναπαρτίστικες ομάδες κρούσης και απειλές θανάτου. Επειδή δυστυχώς ή ευτυχώς μας φοβίζει περισσότερο η απειλή της πείνας των από κάτω στο σύστημα παρά μια ομάδα τραμπούκων που κρύβεται πίσω από ένα βανάκι στη Μασσαλίας. Δεν εκφραστήκαμε ποτέ εναντίον του βιοπορισμού μέσω της τέχνης αλλά και ποτέ δεν κάναμε καμία παραχώρηση στην έκφραση μας για να τον πετύχουμε. Άλλωστε, χρωστάμε περισσότερα νοίκια και περισσότερα χρήματα σε φίλους και συγγενείς από άλλους, που μπορεί να μην παίζουν σε μαγαζιά αλλά έχουν κάνει μαγαζάκι τους την πολιτική. Εργαλειοποίησαν το πιο σημαντικό και όμορφο, την πάλη για έναν καλύτερο κόσμο, και την κάναν απλά ένα μέσο για ό,τι άρρωστο έχουν μέσα στο κεφάλι τους.

Με την έκθεση των παραπάνω γεγονότων και την αποτίμηση που τους κάνουμε, δεν καταδικάζουμε ούτε τη βία, που τη θεωρούμε εργαλείο επαναστατικών αλλαγών, ούτε ζητάμε την καταδίκη του περιστατικού λόγω της ωμότητας του. Πολύ απλά θεωρούμε πως, η ομάδα αυτή και το ίδιο το Μίασμα δρουν αντιδραστικά, δεν εκφράζουν τίποτα το σημαντικό ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά και ούτε πρόκειται ποτέ να εκφράσουν και πιθανότατα δεν θέλουν και οι ίδιοι να το κάνουν. Παράλληλα όμως υπάρχουν ατομικές και συλλογικές ευθύνες για πράξεις που έγιναν και για πράξεις που έχει διακηρύξει η εν’ λόγω ομάδα. Κρίνουμε πως, κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που θέλει να ισχυρίζεται πως αντιτίθεται στην κτηνωδία της σημερινής κοινωνίας και στις αξίες της πρέπει να διαχωρίσει τη θέση της από την εν λόγω “συλλογικότητα” και τον αρχηγό της, Μίασμα. Αυτό προτείνουμε ανοιχτά, ταυτόχρονα όχι με τον εγκλεισμό του σε φυλακή, όπως ο ίδιος δηλώνει πως επιθυμεί σε κομμάτια του σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ταυτίσει τις κοινού λωποδύτη πράξεις του με τη δράση των πολιτικών κρατουμένων, αλλά παρέα με τη νοσηλεία του σε ψυχιατρική κλινική όπου θα λάβει όλη τη φροντίδα που χρειάζεται.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλες και όλους που ασχέτως αν συμφωνούμε, διαφωνούμε ή κι αντιπαθιόμαστε ακόμα, έχουμε τουλάχιστον κρατήσει μεταξύ μας τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

-Βδέλυγμα // Renegade Instruments // Δ.Π.

Ακυκλοφόρητοι δίσκοι Βδελύγματος: Μέρος Πρώτο (MF Death EP)

Βλέπω ότι όλοι τελευταία ανεβάζουν καινούριο υλικό. Οπότε σκέφτηκα να ανεβάσω παλιό. Δύο EP που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Απόψε θα δώσω για κατέβασμα (μόνο) κάποιο album μου από το 2013. Λέγεται "Masturbate For Death".

Πρόκειται για ένα, για πολλούς λόγους, μπαναρισμένο υλικό, που πιστεύω ότι του αξίζει και με το παραπάνω, μετά από 4 χρόνια, να δει uncut το φως της δημοσιότητας. Την εποχή που το έφτιαξα απολάμβανα (;) να παίζω με τα όρια της πολιτικής ορθότητας αλλά κυρίως με αυτά του μαύρου χιούμορ επι του προσωπικού, απλά για να ανακαλύψω ότι δεν υπάρχουν. Κοινώς έκανα ακραία πλάκα με το πόσο άσχημα βίωνα πολλές καταστάσεις της ζωής μου. Από την τότε συλλογικότητα μου και ίσως και από εμένα εν μέρει μπορεί να φάνηκε λιγάκι too much, αλλά αυτό ήταν εν τέλει το ζήτημα, το ξεπέρασμα κάθε ορίου, η οικειοποίηση του απαίσιου μέσω του ξεσπάσματος, συνδυασμένου με κάφρικο, μηδενιστικό χιούμορ. Εκείνη την εποχή ενδέχεται ο GG Allin να συνάντησε το South Park. Τα έβγαλα όλα στη φόρα. Δεν έλεγα ιστορίες όπως στο 8 φετίχ. Ήμουν οι ιστορίες, κι εκείνος ο εκρηκτικός συνδυασμός θλίψης και ευθυμίας μπορεί τότε, με πικρία, να (αυτο-)λογοκρίθηκε αλλά βρήκε έμμεσους δρόμους να εκδηλωθεί στα μετέπειτα τραγούδια μου.

Το άλμπουμ αποτελείται από 6 κομμάτια. Η πρώτη και η έκτη παραγωγή είναι δικές μου. Οι υπόλοιπες του Σκιαγραφήματος. Συμμετέχει η Χρύσα, με ρεφρέν, στο τρίτο κομμάτι. Όσο για τη μίξη, είναι περίπου αμιξάριστο. Το ανεβάζω εδώ στο blog για ιστορικά και όχι μόνο αίτια. Όχι στο youtube. Αυτό είναι για τους fans.

DOWNLOAD

Tracklist:
01. Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα.
02. Masturbate For Death
03. Bilfs feat. Χρύσα
04. Κατάθλιψη
05. Είσαι ακόμα εδώ
06. Security Guard

ΥΓ. Το επόμενο EP που θα ανεβάσω προέρχεται από το 2012 και είναι instrumental, όχι instrumental hip-hop αλλά ένα glitch πράγμα, κατα βάση, που δεν ξέρω ακριβώς πως να χαρακτηρίσω. Κάτι σαν αυτόματη γραφή. Πείτε το αυτόματη παραγωγή.

The World Has No Eyedea (προβολή)

Ευχαριστούμε για την παρεύρεση σας στην μία και μοναδική προβολή (στην Αθήνα) του ντοκυμαντέρ για τη ζωή, το έργο και τον θάνατο του Eyedea. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και ο υποτιτλισμός του ντοκυμαντέρ αλλά και η διοργάνωση του σε "κανονικό" σινεμά, για 'μας. Παρακάτω παραθέτω μέρος των κειμένων του φυλλαδίου που μοιράσαμε στην προβολή. Είναι λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη και ένα κομμάτι του μεταφρασμένο στα ελληνικά, από εμένα.

Το ντοκιμαντέρ “The World Has No Eyedea” είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Micheal “Eyedea" Larsen. Ο Micheal “Eyedea” Larsen ήταν ένα θαύμα του 21ου αιώνα, ένας ράπερ πρωταθλητής του freestyle και πολλών rap battles, ένας κιθαρίστας, ένας χορευτής breakdance, ένας πανκ τραγουδιστής, ποιητής, φιλόσοφος, και υποστηρικτικός φίλος για πολλούς. Το φιλμ είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο και βραβευμένο ντοκιμαντέρ που αφηγείται την πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το μοναδικό αφανή, underground καλλιτέχνη ως μια θετική δύναμη για τους φίλους του, την οικογένεια και τους οπαδούς του.



“Είναι μια μεταφορά για πως είναι να ζεις στην Αμερική όταν η καταγωγή σου είναι διαφορετική. Η Αμερική με μεγάλωσε. Είμαι προϊόν αυτής της κοινωνίας, άλλα μερικές φορές αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν είχα μεγαλώσει σε μια άλλη χώρα. Είμαι μισός Λιβανέζος και κυρίως Ιρλανδός από την άλλη. Αυτά πρέπει να σου είναι αρκετά για να συμπληρώσεις τα κενά” – Ο Eyedea σε συνέντευξη του από fan. Το δημοσίευσε η μητέρα του στο facebook.

Read Wiped In Blue

Ποτέ δεν γνώριζα την μητέρα μου, όταν γεννήθηκα ήταν νεκρή.

Ποτέ δεν με ήθελε, τουλάχιστον ο πατέρας μου έτσι έλεγε.

Υποστήριζε πως ήταν μολυσμένη, αδαής, απολίτιστη.

Αυτές τις ιδέες έχωσε στο κεφάλι μου.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με περισσότερα δωμάτια απ’ όσα μπορούσα να μετρήσω.

Χωρίς συγγενείς, απλώς με ξένους που πήγαιναν μέσα-έξω.

Ο πατέρας μου μισούσε όλους τους γείτονές μας.

Αν έμπαιναν εμπόδιο στα κέρδη του ήταν τελειωμένοι

γιατί το να τα παίρνει όλα δικά του ήταν το μόνο που τον ένοιαζε.

Από την γέννηση του ήταν βάρος για την ανθρωπότητα.

Εύχομαι να ‘χε πεθάνει εκείνος αντί η μητέρα μου.

Ίσως τότε να αγαπούσα την οικογένειά μου.

Αλλά χαμογελάω στον πατέρα μου κρύβοντας το συναίσθημα του «σε μισώ».

Κάθε μέρα φοράει τα ίδια τρία χρώματα με το ίδιο κοστούμι.

Και η Μητέρα θα εμφανιζόταν σε ‘μενα κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου,

βυθιζόμουν στη σκέψη της όμορφης φωνής της

και στα νανουρίσματα που τραγουδούσε,

μέχρι να αποκοιμηθώ. Τότε θα ξυπνούσα και θα είχε χαθεί.

Όλη μου τη ζωή η ψυχή μου αντηχούσε τα τραγούδια της.

Υποθέτω πως το γρασίδι φαίνεται πάντα πιο πράσινο στην αντίθετη πλευρά.

Και η άυλη εμπειρία κατασκευάζει έναν Λεβιάθαν.

Από το Κοράνι μέχρι τους καλικάντζαρους,

από πότε η Αμερική έπεσε μεταξύ του Λιβάνου και της Ιρλανδίας;

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.

Είμαι άγγελος στα μάτια του πατέρα μου

απλώς και μόνο γιατί τον βοηθά να σαπίζει.

Η ελευθερία ουρλιάζει στον ουρανό 

πληγωμένη από ένα πολιτισμικό σοκ.

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.

Η φιλοσοφία του ήταν πως για να ανέβεις πρέπει να ρίξεις κάποιον κάτω.

Αυτό ήταν το μόνο που έμαθα γιατί ήταν το μόνο που υπήρχε εδώ γύρω.

Βρήκα τα ελαττώματα στις μεθόδους του παρατηρώντας τον εαυτό μου.

Ο πατέρας διάβολος: Θείος μονάχα για όλους τους άλλους.

Με έμαθε πως να μιλάω χωρίς να σε κοιτάζω στα μάτια.

Μου έδωσε ένα ωράριο 9 με 5. Με έκανε να αγνοώ τα νανουρίσματα.

Μια λακκούβα από στεγνά δάκρυα με σκιάσε άχρωμα

και με κατηγοριοποίησε σαν ένα μωρό που αποτύγχανε

να συνειδητοποιήσει πόσο μακριά από την Μητέρα του ήταν.

Η σχέση μας ήταν γεμάτη με δύναμη παρότι αόρατη.

Δύσκολο να σταματήσω να ακούω την ποίησή Της.

Διαπεραστικά συναισθήματα διαρρέουν.

Με τις νότες που πατάει επιπλέω αψηφώντας την βαρύτητα.

Η μόνη Μητέρα που ξέρω είναι στην φαντασία μου.

Και πάει κάπως έτσι…

 Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.

Είμαι άγγελος στα μάτια του πατέρα μου

απλώς και μόνο γιατί τον βοηθά να σαπίζει.

Η ελευθερία ουρλιάζει στον ουρανό 

πληγωμένη από ένα πολιτισμικό σοκ.

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι. 

Μια μέρα ο μπαμπάς θα πεθάνει, θα πνιγεί με το όπλο που αγόρασε.

Κι όταν αυτή η μέρα έρθει θα επιστρέψω στην Μητέρα μου

και θα περπατήσουμε χέρι-χέρι στον παράδεισο.

Και όταν τα σύννεφα χωριστούν θα της πω ότι την αγαπάω.

Και θα δεχτεί με ανοιχτή καρδιά, χωρίς αμφιβολία.

Εκτός αν ο μπαμπάς είχε δίκιο και ήταν πραγματικά ένα τέρας.

Ίσως η σιλουέτα της να αντικατοπτρίζει την κόλαση της παιδικής ηλικίας του.

Ίσως είναι τόσο τρελή που κανείς δε νοιάστηκε να βοηθήσει.

Αλλά αν τίποτε άλλο, σ’ αυτή τη γη, δε μπορούσε να διορθώσει το πνεύμα της,

στοιχηματίζω ότι το χαμόγελό μου θα μπορούσε.

Οι εντάσεις των τραγουδιών της μειώθηκαν όσο μεγάλωνα,

ο πατέρας έγινε η μόνη επιρροή στη συμπεριφορά μου.

Τώρα είμαι ρομποτικά ιμπεριαλιστής, και δεν με νοιάζουν οι άλλοι.

Χαρακτηριστικά που κληρονόμησα από το παντοδύναμο εγώ των γονιών μου.

Το σύμβολο του είναι ο αετός, αλλά το παιδί του δεν είναι ελεύθερο.

Δεν θα βρεις κανένα σημάδι στο λαιμό μου που να δείχνει ότι είμαι περήφανος που είμαι εγώ.

Δεν είμαι μεγάλος, η έννοια της ενήλικης ζωής είναι νεκρή.

Εκείνος άφησε σημάδια στην πλάτη μου όταν διάβασε το τετράδιό μου.

Υποθέτω πως το γρασίδι φαίνεται πάντα πιο πράσινο στην αντίθετη πλευρά.

Από το Κοράνι μέχρι τους καλικάντζαρους,

από πότε η Αμερική έπεσε μεταξύ του Λιβάνου και της Ιρλανδίας;

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.

Είμαι άγγελος στα μάτια του πατέρα μου

απλώς και μόνο γιατί τον βοηθά να σαπίζει.

Η ελευθερία ουρλιάζει στον ουρανό 

πληγωμένη από ένα πολιτισμικό σοκ.

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.

Μπαμπά μη νομίζεις ότι έχω ξεχάσει.