"Πάνε τα χρόνια που με λέγανε φατσούλα, τώρα έχω και ταμπέλα: Τρομοκράτης με κουκούλα". Στίχος του Killah P που αντιγράφτηκε σήμερα κάπου στο κέντρο του Ηρακλείου. Από τη μια, για προφανείς λόγους, χάρηκα. Σκεφτείτε όμως, απ' την άλλη, πόσο μαλακία είναι πού πρέπει να πεθάνει κάποιος (με έστω αξιοπρεπείς πολιτικές βάσεις) για να ακουστεί και να ληφθεί υπόψιν σε εύρος μεγαλύτερο μιας πολύ μικρής ομάδας ανθρώπων, ο λόγος του.
Το χιπ-χοπ στην Ελλάδα δεν έχει -κατα κύριο λόγο- ιδεολογία, ναι, το δέχομαι. Πολλοί αδιαφορούν και κάποιοι ασχολούνται για δημοσιοσχετίστικα ωφέλη, κάτι που αποδεικνύουν οι πράξεις και τα κολλητιλίκια τους. Αυτό που δε δέχομαι όμως είναι ότι δεν οφείλει να κοιτάξει πίσω, στις ρίζες του, να παραδειγματιστεί από μια ιστορικότητα που τυγχάνει να 'ναι χρήσιμη και να αποτελέσει στη συνέχεια ένα επιπλέον ρεύμα αντίστασης στον φασισμό και τον καπιταλισμό. Η τέχνη βέβαια δεν καταλύει καθεστώτα, οπωσδήποτε όμως παραμένει παρούσα και ενισχύει με τον τρόπο της πνευματικά και ψυχολογικά το ευγενές έργο της καταστροφής.
Δεν πρόκειται για κανένα φοβερό φετίχ με το να γίνει η αντίσταση σώνει και καλά -και- με σκράτς σε breaks. Είναι η εποχή μας όμως. Το ραπ όχι απλώς είναι μια μουσική που δίνει τεράστιο πάτημα στο λόγο κι άρα στον ιδεολογικό λόγο, αλλά αποτελεί μέσο που έχει τη δυνατότητα, όπως έχουν έρθει τα πράγματα με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της εμπορευματοποίησης του (πράγμα αρνητικό αλλά με ευκαιρίες αναστροφής) να φτάσει παντού.
Ας μην χάσουμε τη μπάλα σε α) γραφικότητες β) οπαδικού τύπου συλλογισμούς. Η σύγκρουση, και, γιατί όχι, η εκδίκηση, να έρθει καταρχήν με τη συνειδητοποίηση μερίδας των μικροαστών και των ως τώρα απολιτίκ νέων και καταδεύτερον με τη συσπείρωση, την ενότητα, την οργάνωση, όχι τις σπασμωδικές κινήσεις και του να παίξουμε το παιχνίδι των μπάτσων (το οποίο συμφωνώ πως μερικές φορές είναι αναπόφευκτο).
Δε θέλω να δω αύριο κομμάτια για το πόσο αγαπάτε τον Παύλο, δε θέλω να δω άλλες απερισκεψίες σε στρατηγικές με το επιχείρημα "μα, πέθανε ένας άνθρωπος, δεν καταλαβαίνεις;", θέλω να δω ειλικρινή προσπάθεια για τα παραπάνω.
Ας γίνει αυτό λοιπόν και μέσω του hip-hop. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά μας περιμένουν.
ΥΓ. Το σχέδιο τέρμα πάνω είναι από τον Φρανκ.
http://thefrankdesign.tumblr.com
1. Ψόφος κακός στους φασίστες. 2. Μέσα από τη μουσική; Ας είναι. 3. Μέσα από ο,τιδήποτε άλλο; Ας είναι. 4. Ψόφος να είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικαιο εχεις για το ζητημα του να μη χαθει η μπαλα αλλα πολυ φοβαμαι οτι η υποθεση θα ξεφουσκωσει με το κλασσικο αντικαταθλιπτικο των 2 πορειων και το κινημα θα γυρισει σπιτι του δυο φορες πιο ηττημενο και ταπεινωμενο.Δυστυχως μπορω πλεον με ευκολια να πω οτι το κινημα δεν εχει ουτε τη δυναμη,ουτε την αντιληψη να δειξει πυγμη και να στειλει μυνημα οτι οποιος τολμησει να προκαλεσει κακο στον κοσμο του θα τον καταστρεψει συθεμελα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω με αυτη την αναπαραγωγη των στιχων μονο σπαστηκα. Δε χαρηκα ουτε λιγο. Θα χαιρομουν αν με αφορμη τη δολοφονια του Killah P. ο κοσμος αρχιζε να την ψαχνει με αντιφασιστικο στιχο γενικοτερα, οχι απλα να γραψει Killah P. στο youtube.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε βαριεσαι...