Ένας καταδικασμένος μπάσταρδος

Απογοητευομαι ερωτικα
προτου προλαβω να βιωσω
εμπρακτα την εμπειρια:
Ειμαι τοσο μπροστα.

Πεταω τα στιλο που δε γραφουν
αντι να κοψω το χερι μου,
αλλαζω θεση στην καφετερια
αντι ν' αλλαξω πλοιο.

Δε συμβιβαζομαι
μπροστα στη νυστα
και την κουραση:
Αν μιλαγα για 'κεινα
που με σφαζουν
αφιλτραριστα
θα βγαιναμε ολοι χαμενοι
(και θα βρωμουσαμε).

Ξανθος κι αμολυντος:
Δε πρεπει να 'ναι πανω
απο 15 χρονων
κι ως τωρα
θα τον εχει παρει
ο υπνος.