Στις 6 το πρωί

Μπαλκονι ή πεινιρλι;

το ενα θα σου συνθλιψει το κρανιο,
τ' αλλο θα συμπληρωσει στο στομαχι
εναν καταπραυντικο κιμα τυριου, χαπιου και οινοπνευματος,

καθως σε κατουρανε στην πιο βρωμικη γωνια του κοσμου
και σκεφτεσαι τί μουσικη θα βαλεις απο πισω.

"Νταξει, ενδιαφερων τυπος φαινεται, για να τον ξερει ο αλλος, λιγο αμφιταλαντευεται στα ακρα του, γινεται πολλες φορες χυδαιος και αναξιοπρεπης αλλα ταυτιζομαι με την ευαισθησια, την ενοχη και τη φρεσκαδα της εγωκεντρικοτητας του"

Και μετα εμφανιζεται ενας τυπος
πιο ασυνειδητα κατακρεουργημενος
και τον βλεπεις κοινωνιολογικα (μεγαλε επιστημονα),
δε ταυτιζεσαι απολυτα κι ομως σε ωθει να καταρρευσεις.

Θα θελες πολυ να 'σουν παρανοικος.
Μπορεις να γινεις;

Αλλα κατεληξες στις 6 το πρωι, σπιτακι,
μ' ενα στιλο που μυριζει κοκκινο,
να φοβασαι περιγραφικα,
σκεπτομενος αν θα τελειωσεις
με αισιοδοξα χαδακια
ή καταθλιπτικα τσιτατα,

κι η αισθηση της φορμας καπως φρικαρε.