Κομμάτια για την κηδεία μου, pt. 1

Εφτιαξα αυτη την κοινοτυπη στηλη, πιο πολυ απο συγκινηση. Θα ποσταρω ο,τι μου κολλαει και θεωρω εξαιρετικα γαματο (και δεν θα προλαβαινετε το σαμπλαρετε πριν εγω).

Πρωτα βαζω το "Napoleon", απο Sole and The Skyrider Band, αφου το εχω ψιλολιωσει απο τοτε που ξυπνησα. Απ' το αλμπουμ Hello cruel world. Να το:

[Verse 1]
Hotter than the border, cooler than the corpse
They call me Young Sole with that suicide voice
I'm a workhorse, rap is my glue
In this ghost-town it's always high noon
Bury my peers, without wasting ammo
And you don't wanna battle, emulate my hustle
I'm the Lawnmower Man fightn' asteroid turf
And I don't mind at all, my blade don't dull
My name rings bells and burns bridges
The industry hates me cuz I'm still eatin'
An amateur chef fucking with rare spices
Ain't had no fast food since I worked at McDonald's
Self made man, nobody gave me shit too
Except my addict father, thanks for the anger issues
Keep your friends close and the hate at bay
Don't be mad at me that bitterness will eat you alive
In middle school I read Animal Farm
And that's the real reason I had to pull out the card
When those words leave my mouth it's like a cold dagger
But this is my blood, and no one else's labor

[Hook]
Like a pig that can walk you are taller than me
But I can run away, or I can butcher you
Like a pig who can talk you say I am a fool
But I can eat you, because you're just a pig

[Verse 2]
I make the music that I wanna make
Doin' this race you gotta break some legs you gotta your dues
Stare in the mirror, deep in them pupils beneath the lens lye the universe
Hundred light-years and sinkin'
On some space shit, some base their music
When all you hear is explosives put down your weapon
Snuggle up to the cold shoulder, cast your vote by the seed
There's a quiet goin' on, don't sleep
My teacher said get a GED pull out my classes
Except my art teacher, said I would be famous
Instead I'm infamous, the underwater MC
The microorganism stayin' alive by thermal vents under the sea
Where light barely reaches, where the preachers are slain
Where curiosity dies cuz the teachers are lame
I've picked my sides, it's a loosing battle
Like my mother's book, it's that path less traveled
No justice for the weak, no president can save us
No dying on our knees, only our dreams can kill us
At age 20 knowing everything it was my style
I was older than that then, I'm younger than that now

10 λόγοι γιατί το DUBSTEP είναι καλύτερο από το Ραπ

1.    Το dubstep ΔΕΝ σε κανει εξυπνοτερο/πιο συνειδητοποιημενο, επομενως δεν ωθει στην καταθλιψη. Δηλαδη δεν υπαρχει dubstep με αυτη τη δυνατοτητα, απ’ οσο ξερω. Ενω ραπ υπαρχει.
2.    Το dubstep σε κανει να νιωθεις γαματα. Το ραπ σε κανει να νιωθεις γαματος. Προσοχη, υπαρχει μεγαλη διαφορα. Η γνωση ή εστω πιστη της γαματοσυνης σου κομιζει βασανιστικες απαιτησεις απο τον εαυτο σου. Θελεις να την επιβεβαιωνεις συνεχως, να τη βελτιωνεις, να την τρεφεις με καθε δυνατο μεσο ωστε να τη διατηρεις. Εξελισσεται σε ενα ανυποφορο βαρος, με την παροδο του χρονου.
3.    Το dubstep ενωνει τους ανθρωπους. Το ραπ τους χωριζει, δημιουργει στρατοπεδα. Γουσταρεις dubstep; και γαμω! Ελα να παθουμε επιληψια μαζι! Γουσταρεις ραπ; Χμ...τί ραπ γουσταρεις; Εισαι ποζερι. Εισαι ψευτοεπαναστατης. Εισαι hipster-hopper. Εισαι ενας alternative υπεροπτικος τυπος που ραπαρει χωρις συλλαβικο μετρο και χωρις πολλες πολλες ριμες, εχει μετρια αρθρωση και την εχει δει η μετενσαρκωση του Νίτσε, του Ντε Σαντ, της Γώγου, του Καβάφη, του Λουντέμη και του House ταυτοχρονα. Μπραβο μαλακα!
4.    Εχω τραβηξει μαλακια ακουγωντας dubstep, αλλα οχι ακουγωντας ραπ (οι παραγωγες μου δε μετρανε προφανως). Δηλαδη νταξει, το ‘χα κανει μια φορα με FF.C, εχοντας μια τσοντα με 3 αγορακια στο mute, αλλα ηταν καθαρα για πλακα. Στην πραγματικοτητα, φτιαχτηκε τσοντα με δικο της dubstep OST. Απο τον Plastician. Δεν την εχω βρει ακομα να τη δω, ομως δεν ειναι καθολου τυχαιο το γεγονος.
5.    Το dubstep δεν εχει ενα απο τα πιο ενεργα forum στην Ελλάδα. Που ηταν και απο τις πρωτες σου επαφες με το ειδος, μπαινεις τοσα χρονια, και αναγνωριζεις οτι εμαθες αρκετα πραγματα απο ‘κει αλλα στην πορεια το σιχαθηκες, καταλαβαινεις πως πλεον δε θα ‘πρεπε να μπαινεις γιατι νευριαζεις, δεν ειναι ουτε καν αστειο. Αλλα συνεχιζεις να το επισκεπτεσαι, σαν να μη μπορεις να σταματησεις να πειραζεις μια πληγη στο χερι σου, που πασχιζει να επουλωθει. Υπαρχει το dubstepforum.gr δηλαδη, αλλα ποιος ασχολειται μ’ αυτο. Δε δουλευει και με Chrome.
6.    Αντιθετα με τη στηριξη της ζωης σου με το λογο σου, δεν οφειλεις να στηριζεις τη ζωη σου με τα wobbles σου. Αλλωστε η ζωη σου δε θα αντεχε τοση ηδονη (ξερω οτι το dubstep δεν ειναι απαραιτητα wobbles, αλλα ετσι κολλουσε περισσοτερο).
7.    Δεν υπαρχει ελληνικη dubstep σκηνη. Που σημαινει οτι αν αρχισεις να φτιαχνεις dubstep δε θα ντρεπεσαι να το λες φοβομενος μη σε μπερδεψουν με τους απειρους μαλακες που φτιαχνουν κι αυτοι, οπως συμβαινει με το ραπ.
8.    Το dubstep σου φερνει στο μυαλο σαπια κτηρια, καμενες σαρκες του 3ου παγκοσμιου πολεμου που χαριζουν μια παραδοξη ομορφια και ευφορια, γιαπωνεζικα ρομποτ υπερεξελιγμενης τεχνολογιας που μαχονται με θορυβωδη, ρυθμικη πυγμη, υγρα δαση που δονουνται τρυφερα απο υποτονικες και μη δονησεις, συνοδευομενες απο τη γλυκια φωνη της Carmen Forbes. Το ραπ σου φερνει απλα εναν τυπο που πεταει τα σαλια του στο μικροφωνο και σφιγγεται και φωναζει και παει να χεστει, και κανεις δεν τον καταλαβαινει, και σκεφτεται να αυτοκτονησει αλλα φοβαται να το κανει, λεει πως ειναι ακομα νωρις, αλλα του κανει εκπληξη οτι καταφερε να φτασει 20 χρονων κι ετσι δεν αποκλειει το να παει και παραπερα, το θεμα ομως ειναι η ποιοτητα ζωης, κι αυτος δεν την πολυπαλευει, εχει κουραστει απο την ελλειψη σταθεροτητας και τον εναγκαλισμο των ακραιων, καταστρεπτικων συναισθηματων στην παρακμιακη του καθημερινοτητα, τον τρομαζουν οι στοχοι και οι απαιτησεις απο τη ζωη του, αδυνατει να ξεχασει οτι ολα ειναι ματαια, δεν εχει κατι να πιστεψει, και η μεγαλομανια του δεν ειναι, δυστυχως, αρκετη.
9.    Το dubstep ηρθε να μας λυτρωσει απο τα βδελυγματα της ηλεκτρονικης μουσικης, που ακουν στα ονοματα trance, house, minimal techno κλπ. Το ραπ 30+ χρονια υπαρχει και δεν το ‘χει κανει.
10.     Το dubstep θεραπευει τον καρκίνο, το ραπ απλα στον βγαζει.

ΥΓ. Το παραπανω κειμενο ειναι αφιερωμενο στον Gadfly. Σμουτς.

Τονικά συστήματα και παράπλευρες ιστορίες

Τόνους δεν εβαζα ποτε. Απο τις πρωτες ταξεις του δημοτικου θυμαμαι την κατηγορηματικη μου αρνηση να αποδεχτω το τονικό συστημα. Θα 'μουν χαζουλης αν υποστηριζα ότι επροκειτο για κατι που ξεκινησε εχοντας ιδεολογικες ριζες ή εστω, ιχνη ιδεολογιας. Απλα βαριουμουνα τις ηλιθιες τοσοδουλικες γραμμουλες πανω απο τις γαμημενες λεξεις. Αναπολω τις στιγμες που, στην τριτη δημοτικου, όταν -πρωι πρωι- καναμε ορθογραφια, και εκτος απο τα ορθογραφικα λαθη η δασκαλα  λερωνε το τετραδιο μου με το ακαρδο κοκκινο στιλο της και εξαιτιας της ελλειψης τονισμου (ορθογραφια εμαθα αργοτερα, όταν αρχισα να μπαινω σε φορουμ με το αυτοματο λεξικο του Firefox) δε δισταζα να την ειρωνευτω γεμιζοντας τη σελιδα, μετα τη διορθωση, με μπολικους εντελως ξεμπαρκους τονους: Τοτε γραφαμε απο κατω πεντε φορες τη λεξη που ειχαμε κανει λαθος, και σκεφτηκα να κανω και κατι αναλογο για καθε τονο που δεν ειχα βαλει, πραγμα που δεν φαινοταν να εκτιμουσε.

              – Να σημειωσω εδω οτι ειπα ψεμματα πριν, χρησιμοποιησα λαθος χρονο για να αυξησω το ενδιαφερον μεσω της υπερβολης: μια φορα το ‘κανα αυτο, στην τριτη δημοτικου, οχι περισσοτερες. Το ειδε και η μανα μου και μου την ειπε αλλα δε νομιζω ότι με ενοιαξε ποτε το να μου τη λεει η μανα μου (ή τουλαχιστον δεν επηρεασε καποια αποφαση μου), λογικα απλως βαρεθηκα να επαναλαβω την πραξη.–

Τελοσπαντων. Τα χρονια περασαν και η επιμονη μου συνεχιζοταν. Όταν εγραφα φιλολογικα μαθηματα, για να μη μου αφαιρεσουν βαθμους λογω της μορφολογικής ιδιαιτεροτητας του γραπτου μου, εγραφα σαν κυριος και εβαζα τους τόνους στο τελος, ολους μαζι.

Κι αλλα χρονια σβησαν πισω μου σαν κερια. Καποια στιγμη, με τα πολλα, σκεφτηκα να διαμορφωσω ένα δικο μου (α)τονικο συστημα. Όταν περνας πολύ καιρο μην κανοντας/εχοντας κατι, αν το πλασαρεις ωραια μετα, με τα επιχειρηματα σου, θα μετρησει. Όπως ο Πινόκιο που εχει χαλασμενο κουδουνι στο σπιτι του εδω και πολυ καιρο, αλλα πλεον δεν το φτιαχνει απο αποψη. Αλλα εγω εχω οντως λογους:

   1. Μπορεις να διαβασεις τη γλωσσα ανετα χωρις τονους στις περισσοτερες λεξεις.

   2.  Οι λεξεις ετσι κι αλλιως τονιζονται, είναι φυσει αδυνατον να διαβασεις κατι χωρις να το τονισεις, επομενως οι αποψεις περι θανατου της μουσικοτητας και λοιπα είναι μεγαλες πιπες.

   3. Καταλαβαινεις και μεσω της ορθογραφιας πού τονιζονται οι λεξεις (πχ κουραστηκα, αφου είναι ρημα στον αοριστο και εχει η, διαβαζεται στο ά ο τονος. κουραστικα, αφου είναι επιρρημα και εχει ι διαβαζεται στην ληγουσα συλλαβη). Μαθετε βασικη ορθογραφια πρωτα και μετα πειτε μου οτι καταστρεφω τη γλωσσα κι οτι αυτα που γραφω δεν είναι Ελληνικα –ξερεις εσυ ποια εισαι (μια καθηγητρια ειναι, καλογερε).

   4.  Οπου είναι απαραιτητο, γιατι λιγες φορες είναι, ε τι να κανουμε, θα βαλουμε.

   5. Δικια μας είναι η γλωσσα, αμα θελουμε την πασαλειβουμε με τα κοπρανα του Βασίλη . Α γαμησου Ελληναρά.

Η αληθεια είναι ότι δεν προτεινω την καταργηση των τονων. Όχι. Αυτο που θελω είναι ένα «open source» α/τονικό συστημα. Δηλαδη κατι τετοιο, δεν ειμαι πληροφορικαριος για να ξερω κατά ποσο σωστα το εξεφρασα.

Ο καθενας να το κανει όπως θελει αρκει να είναι κατανοητος, μην το γαματε. Είναι θεμα στοιχειωδους λογικης/κριτικης, προσαρμοστικοτητας, και μερικα ακομα. Αμα θες να γραφεις σε πολυτονικο δε με πειραζει. Μια χαρα είναι το πολυτονικο. Εγω το βαριεμαι. Ή γραψτε με greeklish. Εμενα δε μ΄αρεσουν. Μαλακια είναι.

Η δικη μου προταση:

ΤΟ ΤΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΟΣ

Βαζουμε μονο:

α) Σε ονοματα (σε όλα τα ονοματα).

β) Σε πολύ περιεργες, ασυνηθιστες λεξεις.

γ) Σε τίτλους (όταν δεν είναι γραμμενοι με κεφαλαια)

δ) Στο διαζευκτικο ή.

ε) Σε λεξεις/φρασεις που θελουμε να υπογραμμισουμε διακριτικα.

στ) Όταν μεταφερουμε το λογο καποιου, ο οποιος δεν αποδεχεται ή δε γνωριζει καν για το συστημα μας (ισως υπερβολη αλλα μ αρεσει).

ζ) Στα «τί», «πώς» κλπ, οταν ειναι ερωτηση. Γιατι ετσι.
η) Όταν το πρωτο γραμμα της πρωτης λεξης μιας περιοδου τονίζεται.

θ) Όταν θελουμε να ειρωνευτουμε το τονικο συστημα (πχ βαζουμε τονο αποκλειστικα στη λεξη «τόνος». Αντιστοιχα γραφουμε τη λεξη «θεος» χωρις κεφαλαιο το πρωτο γραμμα και χωρις τονο, τετοιου τυπου σκανταλιες.).

Αυτά. Καντε ο,τι θελετε, διαμορφωστε τα δικα σας συστηματα, παρτε το δικο μου, μην εχετε κανενα, όμως, προς θεου, χρησιμοποιειστε σημεία στίξης.

ΥΓ. Λογω τεχνικων δυσκολιων (εγραψα το κειμενο στο καπιταλιστικο WORD), υπαρχουν καποιοι τονοι που δε θα πρεπε να υπαρχουν... αυτοματοι τονισμοι και μαλακιες. Θα το φτιαξω, σιγα σιγα.

Έφτιαξα κι εγώ blog.

Όλα τα συντρόφια μου έχουν, και υπέκυψα εν τέλει (όπως έγινε και με το facebook, αλλά όπου συντρόφια βάλτε φίλοι/γνωστοί/παλιοί συμμαθητές που ξενερώνω όταν συναντάω στα τρέντυ στενά της Κρήτης, και με ρωτάνε αν έκοψα επιτέλους την ψωλή μου, εκεί στην Αθήνα). Οχι οτι δεν ειχα ποτε μου blog δηλαδη. Ειχα πριν 2-3 χρονια μ΄ ενα παιδι που τοτε τον 'λεγαν ντρώκ. Τωρα ομως μεγαλωσε και κανει lives με τον Μικρό Κλέφτη και το 12ο Πίθηκο.

Δε ξερω γιατι ξεκινησα να γραφω το κειμενο με τονους. Μαλλον επειδη ειμαι πολυ κουρασμενος μπερδευτηκα, και ξεχασα οτι δε βαζω κανονικα. Για την ακριβεια, εχω δικο μου, ημιατονικό συστημα, που θα εξηγησω σε επομενη αναρτηση.

Ενας απο τους λογους που δεν ψηνομουν να δημιουργησω καποιο προσωπικο ιστολογιο ειναι οτι δεν ηθελα να πορρωθω και να καθομαι να γραφω κειμενα αποψεων, ερμηνειων και ιστοριων που κανεις τριτος δεν θα κατσει να κατανοησει. Προτιμουσα, τουναντιον, να λεω τα πραγματα αυτα σε κομματια που, και ν' ακουσει καποιος, πιθανοτατα δεν θα ενδιαφερθει να καταλαβει. Να ξερετε, επομενως, οτι δε θα αναφερω στο χωρο ετουτο οσα θα μπορουσα να ραπαρω, αρα να παρω (εκανα ριμα αλλα μην το συνηθισετε) πιο πολυ/αμεσο σεβας απ΄τους φιλους μου (δηλαδη οσους ενδιαφερονται να αντιληφθουν). Γενικα εχω καλλιεργησει ανασφαλως μια ψυχωση, θελω να γραφω οσο πιο γαματα γινεται, και στ' αρχιδια μου οσα ειπα πριν, θα πεθανω ετσι κι αλλιως. "Η αντικειμενικοτητα δε νοιαζεται για το τί σε ευχαριστει ή τί σε ποναει, ωστοσο εχει πλακα".

Περα απο λογοτεχνηματα, φιλοσοφηματα και γκειλίκια, ειναι και πολλα αλλα για τα οποια προσφερεται το blog. Θα ποσταρω ενημερωσεις, κομματια μου και κομματια αλλων, γνωμες για βιβλια, ταινιες-σειρες, μουσικη, ποιηση, συνταγες, τρολλαρισματα και ο,τι αλλο προκυψει. Καλα ειναι κι αυτα.

Επισης να δηλωσω οτι δεν ειμαι Εβραίος πραγματι, κι οτι δημιουργησα το εν λογω κειμενο ακουγωντας το album "The other side of the looking glass" του Alias. Ο,τι μπορει να συνεπαγονται αυτα.

Τελος, με λενε Αντώνη, ακουω Dubstep και εκπροσωπω (μεταφορικα/στην αργκο, πώς το λενε) την ραπ κολλεκτίβα Θέατρο δρόμου. Ειμαι 20 ετων, σπουδαζω δημοσιογραφια, κι ετοιμαζω ενα σιντι με τον Onesecbeforetheend, που θα 'ναι tribute στον Μαρκήσιο Ντε Σαντ.

Προωθηστε με.

Viva La Resistance.