Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Onesecbeforetheend-Προς μια φιλοσοφία του τέλους της Ιστορίας (ανάλυση)


Η ωρα ειναι 3:58 πμ και αισθανομαι την κιτρινη καραμελιτσα να επιδρα στη χημεια του εγκεφαλου μου πιστοποιωντας την ετοιμοτητα του σωματος μου να αφεθει στην νεκρικη ανεση της κλινης μου. Αλλα στ’ αρχιδια μου. Θα κατσω λιγο ακομα καθως απολαμβανω α) να παιζω και να εμπαιζω τις αντοχες μου β) την ακροαση του Κινησία, κι επισης επειδη ειχα μια ιδεα: Αντι να γραψω μια παρουσιαση για τον εν λογω δισκίο του onesec, πραγμα που μοιαζει καπως δυσκολο σαν εργο (κι εχω να παρω και συνεντευξη απο τον Αντρέα για την ερωτικη απογοητευση, παράτα μας), θα παρουσιασω μια αναλυση για το αγαπημενο μου, στιχουργικα, σολο κομματι του, που θα δημιουργησω αυριο γιατι τωρα ο εγκεφαλος μου βρισκεται σε καταστολη. Καληνυχτα.

Λοιπον: Ο onesecbeforetheend ειναι ενας πολυ ιδιαιτερος καλλιτεχνης απο ολες τις αποψεις και σου γαμαει το κεφαλι για να τον καταλαβεις, και δεν παιζει να τα καταφερνεις παντα, αλλα αν το προσπαθησεις σοβαρα, κι εχοντας ξεπερασει το πρωτο-δευτερο-τριτο σοκ, εισαι κομπλε. Εχει ενα ωραιο μυστηριο η γραφη του, που σχηματιζει μοναδικη ατμοσφαιρα. Σ’ αυτο συμβαλει μια αισθητικη που εχει αντιληφθει στο επακρο την ποικιλομορφια στην πλαση, στο πλαισιο του θεματος των επιρροων, για να διαμορφωθει οπως φαινεται.

Δεν ειμαι σιγουρος για την επιλογη μου, ισως τα ψιλοσκατωσω κιολας στην ερμηνεια του κομματιου, αφου θα προσπαθησω να το κατανοησω χωρις καμια βοηθεια απο τον mynameisvasilis κι απο κανεναν, αλλα δε πειραζει, ειμαι περιεργος να δω τί θα βγει.

Παμε...



Τίτλος: Προς μια φιλοσοφία του Τέλους της ιστορίας...

Το κομματι αρχιζει με εναν τυπά (τον ταδε) που μας εξηγει, υπο τους αποκοσμους ηχους αρπας στοματος, οτι καθε επανασταση της ανθρωποτητας, προερχεται από και βασιζεται σέ μια τεχνικη αλλαγη. Πχ η εποχη του χαλκου ή η Βιομηχανικη επανασταση. Η διαφορα της σημερινης εποχης/τεχνολογικης επαναστασης ειναι οτι, ενω μεχρι τωρα οι τεχνικες που προεκυπταν προσομοιωναν/αντικαθιστουσαν το σωμα, στη νεα εχουμε την προσωμοιωση (/αντικατασταση;) του ανθρωπινου νευρικου συστηματος. Επομενως, προκειται, λεει, για την πρωτη αυλη/πνευματικη επανασταση.

Παραθετω:

Every revolution, be it political, economic, social or aesthetic is in the last analysis a technical revolution. If you look at the big revolutions of which mankind has gone, lets say the neolithic revolution, or the revolution of the bronze age, of the stone age, of the iron age or the industrial revolution; Every revolution is in fact a technical revolution, so is the present one. But there is one difference. So far technics have always simulated the body. For the first time, our new technics simulate the nerve system. So that this is for the first time a really, if you want to say so, a really imaterial, and to use an older term, spiritual revolution.

Πολυ ενδιαφερον. Νομιζω οτι δεν εχει απολυτο δικιο γιατι δε βλεπω πώς οι κοινωνικες επαναστασεις βασιζονται σε κατι τεχνικο. Γουσταρω ομως με τη φαση της νεας εποχης γιατι μου τη δινει το ανθρωπινο σωμα, πρεπει να ξεπεραστει. Αν η εξελικτικη διαδικασια λειτουργουσε με σωστο, δηλαδη επαρκη τροπο, τωρα θα ημασταν αποκλειστικα εγκεφαλικα οντα. Αλλα αυτο το λεω εγω, για να δουμε τί θα πει ο Onesec. Θα το παω στιχο-στιχο και μετα θα αποπειραθω να βγαλω τελικο συμπερασμα.

«Τα μάτια της ήταν το σκίρτημα στην εμφάνιση του νέου.»

Σκιρτώ: αναπηδώ, σαλευω ή ταραζομαι απο εντονη συγκινηση.
Γλαφυρος τροπος για να περιγραψει οτι η αλλαγη που εφερε εκεινη,
εφερε τα πανω κατω, μαλλον με θετικο τροπο. Ποια ομως;

«Εσωτερική μάχη άνιση αθέου και θρησκόληπτου σιαμαίου»

Ας αρχισει το καψιμο. Θα υποθεσω οτι η εσωτερικη μαχη συμβαινει στην προαναφερθεισα.
Αναμεσα σε δυο εαυτους, αρρηκτα συνδεδεμενους μεταξυ τους: Τον αθεο και τον θρησκοληπτο. Απλο ειναι. Δε ξερω γιατι ειναι ανιση η μαχη, αλλα ευελπιστω στην επικρατηση του αθέου και ενα τετοιο προαισθημα εχω.

«Τα λόγια της ήταν σειρήνες που σήμαιναν την επανάσταση»

Ωραια. Αυτο σβηνει απο τη λιστα «Για ποια μπορεί να λέει» την Επανάσταση.
Γιατι ειναι περιττο να πεις πως η Επανάσταση σηματοδοτεί την επανάσταση. Ισως.
Παντως τα λογια της ηταν μαγευτικα, πραγμα που αποδεικνυει οτι η επανασταση επεφερε ενα οχι απλα θετικο αλλα σαγηνευτικο συναισθημα, που μπορει και να ηταν απατηλο.

«Όσοι περίμεναν τη διάσπαση έμειναν απογοητευμένοι από την κατάσταση»

Προφανως αναφερεται στον άθεο και τον θρησκόληπτο εαυτο. Δε χωριστηκαν λεει.

«Οι πιο πολλοί όμως γοητεύτηκαν, και γεύτηκαν τους καρπούς της. Ονειρεύτηκαν τους σκοπούς της και παράλληλα τους καρπούς των χεριών της».

Οι πιο πολλοι ενεδωσαν, λοιπον, στο τραγουδι της σειρήνας μου σημανε την Επανάσταση, και απολαυσαν τα αγαθα που εκεινη προσεφερε. Πιστεψαν σε εκεινη, καθως οι σκοποι τους ταυτιστηκαν με τους σκοπους της, τους σκοπους της επανάστασης. Δε καταλαβαινω γιατι αναφερει ξανα τους καρπους, και προσθετει τα χερια της. Μαλλον μιλαει εκει για τα μελλοντικα αγαθα (Ειτε τα αγαθα δεν υπηρξαν ποτε κι εκεινοι τα φανταστηκαν/ονειρευτηκαν. Μακαρι οχι.).

«Οι υποσχέσεις της γεμάτες διάυγεια, σαν τα δάκρυα στους λυγμούς της».

Η υποσχεσεις που εκανε η τύπισσα για την επανασταση ηταν ξεκαθαρες,
κι επισης εκλαιγε με λυγμους. Dafuq. Υποθεσεις: Το προσωπο αυτο εκλαιγε ειτε γιατι λυποταν εξαιτιας της κακης καταστασης στην οποια βρισκοταν οι ανθρωποι οταν τους εμφανιστηκε, ειτε για να τους ξεγελασει. Αλλα το δευτερο δεν δικαιολογει τη διαυγεια των υποσχεσεων της.

«Η αναγκαιότητα και η τυχαιότητα είναι τα ονόματα των δύο ζαριών της»

Καθετι που συμβαινει ειναι το αποτελεσμα του συνδυασμου της μοιρας ή της θελησης να συμβει και της τυχης. Εκεινη τα ριχνει και το αποτελεσμα επηρεαζει το Σύμπαν. Ειτε εκεινη ειναι το Σύμπαν.
«Το νευρικό της σύστημα συνδεδεμένο με ένα κομβικό δίκτυο υπολογιστών»

Το μυαλο της ειναι συνδεδεμενο με υπολογιστες. Θα ελεγα οτι το προσωπο που ψαχνουμε ειναι απλα ενας ανθρωπος της νεας εποχης, της πνευματικης επαναστασης. Αλλα αυτο δεν δικαιολογει τη σταση της εναντι στους αλλους ανθρωπους, εκτος κι αν προκειται για τον πρωτο ανθρωπο της νεας εποχης.

«Ιαμβικό το κάθε της μέτρο, στο μεταμεσονύκτιο των χιλιοστών»

Δε καταναλαβα Χριστό. Γραφει/μιλαει/σκεφτεται σε ιαμβικό μετρο; Οσο για την αλλη φραση, δε μπορω να πω ουτε μια λεξη που να ‘ναι σχετικη.

«Παρατηρεί απ’ όταν γεννήθηκε»

Μαλιστα. Αυτο ενισχυει την αποψη μου οτι μιλαει για εναν ανθρωπο της μελλοντικης επαναστασης, μαλλον τον πρωτο της, του οποιου ο εγκεφαλος ειναι συνδεδεμενος με υπολογιστες και το μονο που κανει ειναι να παρατηρει και να υπολογιζει. Πολύ άνιμε μου κανει αυτο.

«Το χαμόγελο της κρύβει τη φυσική ειρωνεία του πεπειραμένου»

Πεπειραμένος: Αυτος που εχει μεγαλη πειρα σε εναν τομεα.
Το καταλαβα πιστευω. Εκεινη χαμογελαει, παροτι γνωριζει τα παντα. Χαμογελο σημαινει δραση και συναισθημα, και η γνωση οδηγει στην αδρανεια. Στην κατασταση της δεν θα ‘χε λογο να το κανει, αλλα το χαμογελο της αποδεικνυει πιθανως οτι εχει ακομη ανθρωπινη υποσταση.

«Η συνεχής της ανανέωση σπάει την τυραννία του πεπερασμένου»

Πεπερασμένος: Αυτος που εχει ορια, ο μη απειρος.
Χμ... μαλλον αναγνωριζει οτι η υποσταση της εχει ορια, κι αυτο της φαινεται βασανιστικο, αλλα απαλυνει τον πονο η συνεχης ανανεωση. Μ’ αυτο φαινεται να εννοει την συνεχη εισροη νεων πληροφοριων/γνωσεων/ιδεων/συναισθηματων.

«Τρέχει να κρυφτεί δίνοντας ψευδείς εντυπώσεις αδυναμίας, κι αυτό για να σε κάνει να δεις τις επιπτώσεις της νηνεμίας»

Νηνεμία: Η άπνοια, η ελλειψη ανεμων.
Επιπτώσεις της νηνεμίας=Τα προβληματα που προκυπτουν απο τη σωματικη αδρανεια.
Μαλλον θελει να σε αποτρεψει απο το να γινεις σαν κι αυτη, ή να ξεφυγει απο σενα και τις προσδοκιες σου για ‘κεινη και την επανασταση.

«Δημιουργία και καταστροφή είναι γι’ αυτήν η μόνη τροφή»

Αυτος ο στιχος με ειχε κανει παλιοτερα να σκεφτω οτι αναφερεται στο προσωπο της Φύσης, αλλα αυτο δε συναδει νοηματικα με τα υπολοιπα. Πιθανως η γυναικα της νεας εποχης εχει την ιδια ιδιοτητα, που την απεκτησε μεσω μιας καποιας παντοδυναμιας που της χαρισε η «συνεχής ανανέωση». Εχει την ικανοτητα να δημιουργει και να καταστρεφει στον κοσμο, σαν μια θεοτητα δηλαδη, και ειναι το μονο πραγμα που την τρεφει, επομενως εχει αποβαλλει τη σωματικη αναγκη της ανθρωπινης διατροφης αλλα και καθε ενστικτωδη φυσικη αναγκη οπως η κοινωνικοτητα ή το χεσιμο.
«Θα γεννηθεί όταν θα πεθάνει»

Δε μπορω να καταλαβω. Μηπως θα ολοκληρωθει σαν δημιουργια οταν αποβαλλει πληρως το σωμα της;
«Καθε νεύμα της και κάθε φιλί της, κάθε απόγευμα και κάθε δείλι της είναι το πνεύμα της και η ύλη της»

Χμ... η νεα υπαρξιακη της κατασταση αντικαθιστα τα κλασσικα ανθρωπινα βιωματα;

«Πεθαίνει για να αναστηθεί»

Βλ. «Θα γεννηθει οταν θα πεθάνει».

«Στο στήθος της χτυπάει η καρδιά της αρχαίας αλχημείας, ο λίθος της δε σπάει από τη φορά της τυχαίας επιθυμίας»

Αλχημεία: Απόκρυφη μεσαιωνικη τεχνη σχετικη με την αποσυνθεση, μειξη και ανασυνθεση μεταλων και αλλων ουσιων/Μυστηριωδης ή ανορθοδοξη τεχνικη για την επιτευξη σκοπου.
Η προελευση της (τα οργανα, η δομη της) παραμενει φυσικη και πρωτογονη, ο λιθος της, δηλαδη η μεστη και ισχυρη της συγκροτηση δεν καταστρεφεται απο τις εκδηλωσεις της τυχης.

«Δεν ανασταίνεται για να γίνει σύμβολο»

Αρα δεν ειναι Χριστός, δεν ειναι μεσσιας. Δεν θα αναστηθει για να σωσει/λυτρωσει τους ανθρωπους.

«Κάθε μορφή της είναι και μία θέαση της πραγματικότητας»

Θα ελεγα οτι η αντιληψεις των ανθρωπων γι’ αυτην ειναι καθαρα υποκειμενικες,
αλλα δε μου φαινεται τοσο πιθανη ερμηνεια. Αρα δε ξερω.

«Η ίδια είναι η αποθέωση της υπερβατικότητας»

Ειναι δηλαδη η υψιστη μορφη υπαρξης, γι’ αυτο δεν μπορει να γινει αντιληπτη συναισθηματικα ή εμπειρικα απο τους υπολοιπους.

«Μα παραμένει ασύμβατη με τον άνθρωπο».

Δε δυναται να συμβιωσει με τους ανθρωπους, παροτι ειναι, κατα μια εννοια,
ακομη ανθρωπος;

.....................................................................................................................................................

Η τελικη μου εκτιμηση ειναι πως προκειται για μια τεχνολογικα εξελιγμενη ανθρωπινη μορφη η οποια σηματοδοτει την τελικη επανασταση του ειδους. Τελικη, γιατι το ειδος αυτο θα παψει να υπαρχει μετα την ελευση της, θα δημιουργηθει κατι νεο. Ή επειδη θα το καταστρεψει απλα, κι ετσι θα φτασει στο τελος της η ανθρωπινη ιστορια.

Αυτο ηταν. Ο,τι μπορουσα εκανα. Δεν ειμαι βεβαιος για τιποτα. Ζητω μια βεβαιη διαφωτιση απο το θυτη.

ΥΓ. Πηγα Totem κι ηταν ωραια, παροτι ειναι Κνίτης του κερατα. Κι ηταν κι ενα αξιολατρευτο Bilf στη σκηνη. Τί Μιχάλης και μαλακιες. Πρεπει να προστεθει στη συλλογη μου οπωσδηποτε.

ΥΓ2. Κατεβαστε το Cd του Onesecbeforetheend απο εδω και Κωστέψτε τον κοσμο ελευθερα.

10 σχόλια:

  1. ωραια αναλυση. περιμενουμε δημοσιευση επεξηγησων/διωρθωσεων/επιβεβαιωσεων απο ονεσεκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η απαντηση του onesec:


    Τιμή μου, λοιπόν, να βλέπω μια τέτοια ανάλυση για ένα κείμενό μου που προσωπικά θεωρώ από τα καλύτερα

    παιδιά μου. Χαίρομαι που σε ενέπνευσε αυτό για ανάλυση.

    Μπορώ να αναλύω για ώρες, για να μη γίνω κουραστικός θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και να κάνω κυρίως τις

    απαραίτητες συμπληρώσεις.

    1. Ο "τυπάς" είναι ο Βιλέμ Φλούσσερ, αγαπημένος μου φιλόσοφος, κατά καιρούς έχω δηλώσει πως είναι ο μόνος

    άνδρας που με έχει διεγείρει σεξουαλικά, μα δυστυχώς έχει πεθάνει και δεν έχω γίνει ακόμα νεκρόφιλος.

    Επίσης αν ήμουν νεκρόφιλος θα ήταν σα να μην έχω πιάσει και πολλά από τη φιλοσοφία του. Το ίδιο το κομμάτι

    είναι μια αναφορά στη φιλοσοφία του και ο τίτλος παραπέμπει στους τίτλους δύο βιβλίων του, το "προς μια

    φιλοσοφία της φωτογραφίας" και το αγαπημένο μου όλων των εποχών "προς το σύμπαν των τεχνικών εικόνων". Τα

    συστήνω ανεπιφύλακτα. Το "τέλος της ιστορίας" παραπέμπει στο φιλόσοφο Φουκογιάμα που μίλησε για το

    επερχόμενο τέλος της ιστορίας, ως αποτέλεσμα του εγελιανού "τέλους του Λόγου". Το ύψιστο λοιπόν σημείο όπου

    το αίτιο και το αιτιατό θα παραδοθούν στο θερμικό θάνατο της εντροπίας, τα πάντα θα γίνουν ένα συνεχές

    παρόν και η έννοια του "μύθου" θα εδραιωθεί και πάλι υπό ένα νέο πρίσμα, αυτό του παιγνιώδους εορτασμού,

    της νέας επανάστασης του απόλυτου αυτοματισμού και της τηλεματικής. Όταν μετά τον Χόμο Σάπιενς Σάπιενς (το

    τωρινό μας μοντέλο του ανθρώπου που δύναται να σκεφτεί το γεγονός ότι σκέφτεται) μεταξελιχθούμε στον Χόμο

    Λούντενς, τον παίζοντα άνθρωπο. Οι κοινωνικές επαναστάσεις απορρίπτονται καθώς ως τώρα και αποδεδειγμένα

    δεν έχουν φέρει ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αλλάγή. Η φεουδαρχία έγινε καπιταλισμός, ο καπιταλισμός φιλελεύθερος

    ύστερος καπιταλισμός και οι αναρχικοί έχουν άτυπους αρχηγούς. Μόνον οι τεχνολογικές επαναστάσεις υφίστανται

    λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 2. Ο άθεος είναι η φυσική-αρχέγονη-πρωταρχική ύπαρξη του ανθρώπου. Ο θεός ήταν γι' αυτόν κάτι το επίκτητο.

    Παρόλα αυτά, ο φυσικός άνθρωπος, ο άθεος, χαράκτηρίζεται προσδιοριζόμενος με βάση την επίκτητη μορφή του,

    δηλαδή με ένα στερητικό "α", όπως ά-θεος, ά-θρησκός, αν-όσιος, ά-πιστος ή με αρνητικούς όρους όπως βέβηλος,

    αντίχριστος κ.ο.κ. Η μάχη γι' αυτόν το λόγο είναι άνιση, άρα το ποντάρισμα του Βδελύγματος έχει το δίκιο

    του. Είναι σιαμαίοι όμως πλέον. "Ο άθεος είναι ο πλέον ένθεος", λένε κάποιοι. Οι άθεοι πλέον έχουν την

    αθεϊστική τους θρησκεία με αντίστοιχα δόγματα, και οι ένθεοι τις πιο πολλές φορές φέρονται πολύ πιο

    μηδενιστικά από ό,τι κάποιοι άθεοι.

    3. Σειρήνες: αναφορά στις σειρήνες της Οδύσσειας [όπου ο ήρωας αποφεύγει να τις ακούσει] και στις σειρήνες

    πολέμου. Ξεκινά η περιγραφή της γυναίκας αυτής. Η ίδια είναι η επανάσταση, η ιστορία, το τέλος και των δύο,

    η υπέρβαση, η θεά, η αντι-θεά, η μούσα, η ρεβολούτιο [το αναποδογύρισμα δηλαδή].

    4. Στη νέα μορφή τελικής παιγνιώδους επανάστασης δεν υπάρχει χώρος για διάσπαση, για διαχωρισμούς και τα

    λοιπά. Τα στρατόπεδα χωρίστηκαν τελευταία φορά την εποχή λίγο πριν το τέλος της ιστορίας [υποθέτω πως είναι

    η περίοδος που ζούμε τώρα]. Οι μόνοι που διασπάζονται από τους άλλους είναι όσοι περίμεναν τη διάσπαση.

    5. Οι υπόλοιποι - όσοι γνώριζαν πως η διάσπαση δεν είναι μέρος της ντετερμινιστικής εντροπίας/θερμικού

    θανάτου - γοητεύτηκαν. Η γοητεία είναι μια λέξη/κατάσταση-κλειδί στα γραπτά μου. Γοητεία-γητειά-μαγεία-

    μαγνητισμός. Είναι η φορά των πάντων να ενωθούν, να γίνουν ένα. Η απόδειξη πως οποιαδήποτε έριδα είναι

    μάταιη, τη στιγμή που όλα κάποτε θα γίνουν ένα. Μια επανάσταση κοινωνικού τύπου έχει ως σκοπό να διασπάσει,

    να διαχωρίσει, να δημιουργήσει και να διαμορφώσει μια κατάσταση στρατοπέδευσης ταξικού πολέμου. Μια κατ'

    ουσίαν ρεβολούτιο έχει ως αποτέλεσμα το αναποδογύρισμα της κατ' επίφασιν επανάστασης και να ενώσει τα

    πάντα. Μια ένωση που είναι δυνατή να κάνει κάποιους να εναντιωθούν σε αυτήν, έστω και προσωρινά, μιας και

    είναι αναπόφευκτη και η ένωση των τελευταίων με το όλον. Είναι Ανάγκη. Ο τρόπος που θα γίνει αυτό όμως,

    βασίζεται στην Τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 6. Οι καρποί. Παίζω με τις έννοιες του "γεύομαι τον καρπό", ως το αποτέλεσμα της επερχόμενης άυλης

    επανάστασης και των "καρπών των χεριών", ως υλική αναπαράσταση της επανάστασης. Μην ξεχνάμε πως είναι μια

    γυναίκα αυτή που περιγράφω και πως ως τώρα έχω περιγράψει τα μάτια της, τα λόγια της, πιο κάτω παίζουν οι

    υποσχέσεις, τα δάκρυα, το χαμόγελο... Οι καρποί των χεριών είναι για μένα ένα από τα πιο γοητευτικά σημεία

    του ανθρώπινου σώματος. Σημείωση για τον πρώτο "καρπό": Η επανάσταση είναι επερχόμενη. Παρόλα αυτά, οι

    ακόλουθοί της γεύονται ΗΔΗ τους καρπούς της. Η περιγραφή αυτή μας μεταφέρει σε ένα μυθικό μετα-ιστορικό

    περιβάλλον όπου παρελθόν-παρόν-μέλλον είναι ένα. Μποντριγιαρικά, το παρελθόν μας διαμορφώνεται πλέον από το

    παρόν μας με την ίδια δυναμικότητα που διαθέτουμε στο να διαμορφώνουμε το μέλλον μας με βάση τις πράξεις

    μας. Ερμητικά και καντιανά, στο σύμπαν δεν υπάρχουν κατευθύνσεις, άρα η δυνατότητα κίνησης προς το μέλλον

    και προσαρμογής του αποδεικνύει την ίδια δυνατότητα και για το παρελθόν.

    7. Συνήθως ένας άνθρωπος είναι ειλικρινής όταν κλαίει. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις τεχνητού κλάματος

    επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ένας λυγμός είναι μία απόδειξη αληθινού κλάματος. Στο τεχνητό συνήθως δεν

    υπάρχουν λυγμοί. Οι υποσχέσεις της για αλλαγή είναι ειλικρινείς και διαυγείς. Στο νέο κόσμο θα βασιλεύει η

    μυθική ειλικρίνεια και όχι η δραματική υποκρισία. Και αυτό είναι μια υπόσχεση.

    8. Μεγάλη κουβέντα για τις κυρίες Αναγκαιότητα και Τυχαιότητα. Τόσο η Ανάγκη, όσο και η Τύχη ήταν θεότητες

    της ορφικής θρησκείας, με μεγάλη μάλιστα επιρροή. Η Ανάγκη για κάποιους μάλιστα ήταν μία μορφή της μητέρας

    των Θεών, αλλιώς Κυβέλης, που στέκεται στο χώρο πάνω από τους Θεούς. Χρησιμοποιώ και τα "ζάρια" για να

    παραπέμψω στις σύγχρονες θεωρίες του χάους [Χάιζενμπεργκ και λοιποί] που επιβεβαιώνουν την αρχαία μυθική

    διαλεκτική Τύχης και Ανάγκης. Οι κυρίες αυτές θα μπορούσαν να είναι η ίδια η Κυρία για την οποία μιλά το

    κομμάτι, μα τις υποβιβάζω στο επίπεδο των εργαλείων της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 9. Νευρικό σύστημα συνδεδεμένο με κομβικό δίκτυο υπολογιστών. Ιαμβικό το κάθε της μέτρο στο μεταμεσονύκτιο

    των χιλιοστών. Έχουμε και λέμε: Και με βάση τις αρχικές δηλώσεις του Φλούσσερ, υπάρχει άμεση αναλογία

    μεταξύ των κατ' ουσίαν επαναστάσεων, της τεχνολογικής επανάστασης και της μίμησης των ανθρωπίνων μελών.

    Στην επανάσταση της εποχής του χαλκού, με την ανακάλυψη του σφυριού μιμηθήκαμε και μεγεθύναμε το εργαλείο

    της γροθιάς. Κάτι αντίστοιχο γίνεται με τους υπολογιστές και δη με το διαδίκτυο, το οποίο μιμείται πλήρως

    τις τροπές του ανθρώπινου εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος εν γένει. Το άυλο νευρικό σύστημα της

    γυναίκας αυτής είναι συνδεδεμένο με τους υπολογιστές, την υλική μορφή που παίρνει η θεωρητική της υπόσταση.

    Ως εν τοις άνωθι... Ίαμβος: τονισμένες και άτονες συλλαβές. Πληροφορία: Περνάει ρεύμα ή δεν περνάει, αλλιώς

    1 και 0. Πάντοτε διέκρινα μια ταύτιση του τονισμένου και του άτονου με την παροχή ή μη παροχή ηλεκτρικού

    ρεύματος. Το χιλιοστό είναι η αρχή ενός μεγάλου αντιφατικού αγώνα: της αιώνιας διάσπασης ή της τελική α-

    τομικότητας. Εάν πιστέψουμε λοιπόν πως στον μικρόκοσμο της μετρήσιμης με 1 και 0 πληροφορίας, όταν φτάνουμε

    σε αυτές τις ελάχιστες μονάδες δε δυνάμεθα να προχωρήσουμε σε περαιτέρω ανάλυση, τότε και στον μακρόκοσμο

    της νέας επανάστασης, η ολότητα θα είναι μια αναλογική επιβεβαίωση του ψηφιακού μέρους. Μακρόκοσμος:

    αναλογική προσέγγιση της ύλης, πράξη. Μικρόκοσμος: ψηφιακή προσέγγιση της μη-ύλης, θεωρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 10. Η παρατήρηση έχει να κάνει και με την απαραίτητη βιβλιογραφική επισκόπηση, προαπαιτούμενη για μια

    ολοκληρωμένη εκπόνηση εργασίας. Εκ-πόνηση έργου, αν το θέλετε.

    11. Στη συνέχεια της ανθρώπινης της περιγραφής χαμογελά, και ως μια νέα Τζοκόντα, μοιραία και

    μελανειμονούσα, κρύβει μια ειρωνία, μα αυτή είναι φυσική και αναπόφευκτη, είναι αυτή που προέρχεται από την

    πείρα. Δε γινόταν αλλιώς.

    12. Η συνεχής της ανανέωση σπάει την τυραννία του πεπερασμένου. Εδώ διαφωνώ αρκετά με την ανάλυσή σου. Σε

    υλικό επίπεδο, η συνεχής ανανέωση είναι η ανανέωση της οθόνης του υπολογιστή, από εκεί μου πρωτοήρθε αυτή η

    περιγραφή. Μια οθόνη υπολογιστή έχει πεπερασμένα όρια, είναι ένα τυραννικό καθεστώς. Παρόλα αυτά σου δίνει

    τις άπειρες δυνατότητες για να τοποθετήσεις ό,τι θες εκεί. Γενικά, η παντελής έλλειψη ορίων μας

    αποκαρδιώνει και μας κάνει να μην έχουμε την ανάγκη υπέρβασης. Αν είχαμε μία άπειρα μεγάλη οθόνη στον

    υπολογιστή μας ίσως να μην ψάχναμε τίποτα. Αν είχαμε έναν ουτοπικό χώρο δράσης δίχως κανένα όριο ίσως να

    μην κάναμε τίποτα. Τα τυραννικά καθεστώτα σε οποιαδήποτε μορφή τους ευνοούν τη δημιουργικότητα και την

    υπέρβαση σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η υπέρβαση επιτυγανεται μόνο σε ένα δεδομένο περιορισμένο

    περιβάλλον. Αλλιώς δε δύναται να κληθεί υπέρβαση, εάν δεν υπάρχει τίποτε για να υπερβεί κανείς.

    13. Τρέχει να κρυφτεί δίνοντας ψευδείς εντυπώσεις αδυναμίας, κι αυτό για να σε κάνει να δεις τις επιπτώσεις

    της νηνεμίας. Πώς γράφτηκε αυτός ο στίχος: άκουγα την παραγωγή οπού σε αυτό το σημείο ακούγονται λαχανητά

    από τρέξιμο μια κοπέλας που τρέχει για να κρυφτεί. Οπότε ακολολυθησα το μίτο της Αριάδνης. Γιατί τρέχει να

    κρυφτεί, εφόσον τη χαρακτηρίζει μια τέτοια υπερβατικότητα; Δίνει ψευδείς εντυπώσεις αδυναμίας. Είναι

    υποχρέωσή της. Ακόμα και οι θρησκείες που μιλούν για τον τέλειο Θεό, όπως ο Ιανλνταμπαώθ των γνωστικών

    Χριστιανών προς επιβεβαίωση της απόλυτης τελειότητας που εμπεριέχει τα πάντα, δημιουργεί ένα λανθασμένο

    κατασκεύασμα, το Ιεχωβά που με τη σειρά του φτιάχνει έναν προβληματικό κόσμο. Ο Χριστός έρχεται ως λύτρωση,

    μα ο προβληματικός κόσμος στέλνει τον Ιούδα για να τον προδώσει και να θανατωθεί ο Χριστός. Ο Χριστός είναι

    το μπάλωμα του Ιεχωβά στον προβληματικό κόσμο που έφτιαξε και ο Ιούδας είναι η πραγματική λύτρωση που

    στέλνει ο Ιαλνταμπαώθ που είναι η βασική αιτία για την ανάσταση του Χριστού. Είναι το ψήγμα μιας ανώτερης

    κατάστασης. Ο κόσμος μας όμως παραμένει προβληματικός και μετά τη σταύρωση-ανάσταση. Είναι Ανάγκη. Και

    ζούμε σε αυτόν τον κόσμο που είναι η εξαίρεση που αποδεικνύει κανόνα του τέλειου στο σύμπαν του

    Ιανλνταμπαώθ. Αυτό είναι περίπου το Ευαγγέλιο του Ιούδα. Η νηνεμία επέρχεται εκεί που δεν υπαρχει δράση,

    εκεί που υπάρχει τελειότητα, τέλος, τερματισμός προγράμματος, θερμικός θάνατος. Εμείς γνωρίζουμε πως αυτό

    θα έρθει αναγκαστικά, μα παίζουμε ακόμα με τς αυταπάτες της κυβερνητικής. Είναι η διπλή άρνηση που

    χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε την κατάφαση. Μηδ' έν. Μη και δεν. 0. Που δίνει αξία στο ένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. 14. Δημιουργία και καταστροφή, θα γεννηθέί όταν θα πεθάνει. Οι δύο στίχοι συνδέονται άμεσα. Ο μύθος της

    Περσεφόνης είναι αυτός της δημιουργίας την Ανοιξη και της καταστροφής το Φθινόπωρο. Φέρβει [γεννάει] και

    φονεύει η κυρά Πέρσα. Δεν υπάρχει δημιουργία δίχως μια προαπαιτούμενη καταστροφή. Όπως είπαμε και νωρίτερα,

    δημιουργία επέρχεται στο πλαίσιο ενός καταστροφικού τυραννικού καθεστώτος. Πολλά πράγματα απέκτησαν την

    αξία τους όταν καταστράφηκαν ή πέθαναν ή σπάνισαν. Κάθε καταστροφή είναι και μια μορφή δημιουργίας. Είναι

    μισό ποτήρι γεμάτο-μισό ποτήρι άδειο. Ένα νόμισμα με δύο πλευρές. Κοινή αξία. Το σύμπαν, η φύση τα

    αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο. Κανείς θεός δεν ταράχτηκε επειδή ένα ποτήρι έσπασε. Η ίδια ύλη είναι.

    Κανείς θεός δε θα ταραχεί αν σφαγιάσει κανείς όλον τον πληθυσμό και κανείς θεός δε θα χαρεί αν αρχίσουμε να

    ζούμε κοινωνιστικά [κομμουνιστικά τέλος πάντων]. Μια επανάσταση, μια ιστορία και το τέλος τους τελούνται

    όταν τελειώνουν και πεθαίνουν. Αν γίνουν όμως σύμβολα και θεοποιηθούν ή δογματοποιηθούν, τότε είναι που

    χάνουν πλήρως το νόημά τους. Είναι υποχρέωση κάθε επαναστάτη, με το που πετύχει μια επανάσταση να την

    ακυρώσει και να την ξεπεράσει. Να μην επαναπαυτεί και δημιουργήσει μια περίοδο μόνιμης χάριτος. Πέτυχε

    κάτι; Να εντοπίσει τα προβλήματα σε αυτό που πέτυχε και να τα καταπολεμήσει. Και αυτό αιώνια.

    15. Νεύμα και φιλί: Άυλο και υλικό στοιχείο στον κόσμο της ύλης. Απόγευμα [ρηχή έκφραση, παραπέμπω στην

    ύλη] και δείλι [ποιητικότερη έκφραση, παραπέμπω στο πνεύμα], δύο λέξεις για το ίδιο πράγμα. Ύλη και πνεύμα:

    το ίδιο πράγμα. Ως εν τοις άνωθεν, ούτως εν τοις κάτωθι. Η μόνη αλήθεια.

    16. Για την αλχημεία και το λίθο. Οκ, όσα έχω αναφέρει ως τώρα, οι σύγχρονες θεωρίες της πληροφορίας, του

    χάους, της εντροπίας, της κυβερνητικής, της διαλεκτικής, της μαγείας, το "ως άνωθεν, ως κάτωθι", συνδέονται

    άμεσα και με τις θεωρίες της αλχημείας. Η φράση "άνωθεν/κάτωθι" προερχεται από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο που

    αποτελεί μέγα προπάτορα της αλχημείας. Η διάλυση υλικών [ακόμα και πνευματικών υλικών] με σκοπό την

    επανασύνθεσή τους με νέο τρόπο για την παραγωγή πνευματικού ή και υλικού χρυσού είναι η βάση για τις

    θεωρίες εντροπίας και κυβερνητικής. Αν έχω ένα μπουκάλι με κόκκινα μπαλάκια κάτω και μπλε πάνω και τα

    ανακατέψω θα γίνουν μια ομοιόμορφη κατάσταση μπλε και κοκκινων μπαλακίων. Πόσες πιθανότητες έχω να τα

    ανακατεύω και να ξανάρθουν στην αρχική τους κατάσταση; Μηδέν σχεδόν. Αυτό είναι η εντροπία. Αν καθίσω και

    τα ξεδιαλέξω μόνος μου και φτιάξω ένα ωραίο σχεδιάκι με κόκκινά και μπλε μπαλάκια, θα αυταπατώμαι πως έχω

    επέμβει στους νομους της φύσης. Αυτή είναι η κυβερνητική. Επίσης κάπως έτσι λειτουργεί και η αλχημεία.

    Παίρνω υπαρκτά υλικά από τη "φυσική" κατάσταση, επεμβαίνω στη σειρά των μορίων τους και δημιουργώ μια άλλη

    μορφή τους, το χρυσό, ή τη φιλοσοφική ΛΙΘΟ. Η τύχη/ανάγκη είναι αυτή που οδηγεί τη φυσική ροπή/φορά. Αλλά

    παρόλα αυτά είναι εξίσου τυχαίο και αναγκαίο το γεγονός πως επεμβαίνω σε αυτήν τη ροπή. Ο λίθος μου δε

    σπάει, λοιπόν, με βάση τους φυσικούς - ως προς εμένα- νόμους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 17. Η ανάσταση ως μη συμβολοποίηση. Εκτός από αντι-χριστιανικό σχόλιο, είναι και αναφορά σε όσα έγραψα στο

    13. Το νόημα και η αξία μιας έννοιας, μιας καλής ιδέας ακυρώνεται όταν γίνεται σύμβολο και καθεστηκύια

    τάξη. Όταν θεωρείται δεδομένο. Ζήσε την ανάσταση, μην πιστεύεις σε αυτήν επειδή την έθεσε σε εφαρμογή

    κάποιος κατά τα όσα λένε κάποιοι πριν από 2000 χρόνια. Είναι αλλότρια ανάσταση έτσι. Ετερογενής και επίσης

    ανύπαρκτη. Μάθε να πεθαίνεις, ξεπέρασε το φόβο του θανάτου για να είσαι σε θέση να αναστηθείς. Αναστήσου σε

    πνευματικό επίπεδο και στη συνέχεια κατόρθωσε να αναστηθείς και υλικά.

    18. Κάθε μορφή της είναι και μια θέαση της πραγματικότητας. Βλέπουμε πως η γυναίκα αυτή έχει πολλές μορφές,

    εφόσον μιλώ για "κάθε μορφή" της. Ήδη είδαμε πως είναι ταυτόχρονα η ιστορία, η επανάσταση, το τέλος και των

    δύο. Είναι επίσης όποιος δύναται να την αντιληφθεί, όποιο δε δύναται κ.ο.κ. Υποκειμενικότα, η κάθε θέαση

    της πραγματικότητας. Το συλλογικό ασυνείδητο του Γιουνγκ πλέον εκφράζεται και ως ένα συλλογικό συνειδητό.

    Μια αρχή κατανόησής του είναι η Γουικιπίντια, μα στα σίγουρα αρκετά ελλειπής.

    19. Η ίδια είναι η αποθέωση της υπερβατικότητας. Το "η ίδια" τη διαχωρίζει αρχικά από την "κάθε μορφή της".

    Εδώ βρίσκεται το απόσταγμα όλου του κομματιού. Η αποθέωση, δηλαδή η απόλυτη εξύψωση και εγκωμιασμός της

    υπερβατικότητας για την οποία τόσο μιλήσαμε είναι - φτάνοντας στη ρίζα των λέξεων - η απο-θέωση της

    υπερβατικότητας. Η αφαίρεση, δηλαδή, της θεϊκότητας από την υπέρτατη έννοια της υπέρβασης. Εάν η υπέρβαση

    θεοποιηθεί δε θα είναι πια υπέρβαση, θα είναι προσκόλληση σε μια παρελθούσα υπέρβαση. Και ποιος δύναται να

    τη θεοποιήσει; Η κάθε μορφή της, η κάθε υποκειμενική θέαση της πραγματικότητας που σε συλλογικό επίπεδο

    έχει την τάση να θεοποιεί το παρελθόν, και όπως λέγαμε πριν, να το διαμορφώνει. Τίποτα θεϊκό δε συνέβη στο

    παρελθόν, τόσο ώστε να ταράξει ή να χαροποιήσει τους "θεούς" και όμως πολλοί θεοποιούν καταστάσεις και

    παραλλάζουν το παρελθόν αρρωστημένα. Και γι' αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 20. Η γυναίκα-υπέρβαση είναι ασύμβατη με τον άνθρωπο, τον οπαδό της κυβερνητικής.

    Είναι μία πρόκληση για τον άνθρωπο που θέλει να νοιώσει συμβατός με τις έννοιες της υπέρβασης και της

    μετα-ιστορίας.

    Ξαναλέω πως είμαι σύντομος και πως πίεσα τον εαυτό μου να μην συνεχίσει να αναλύει σε κάποια κομμάτια. Αν

    παρόλα αυτά κάτι θέλει ξεκαθάρισμα πειτε μου. Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον. Η όλη διαδικασία με

    έκανε να ξαναψάξω λίγο μέσα μου και γύρω μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο_ο. το ειδα τωρα (ξεχναω) και πραγματικα ευχαριστω πολυ.
    πολυ ενδιαφερων.
    τροφη για σκεψη και εναυσμα για περαιτερω συνειρμους

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ό,τι δε με σκοτώνει με νευριάζει περισσότερο.