Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Ένας καταδικασμένος μπάσταρδος



Απογοητευομαι ερωτικα
προτου προλαβω να βιωσω
εμπρακτα την εμπειρια:
Ειμαι τοσο μπροστα.

Πεταω τα στιλο που δε γραφουν
αντι να κοψω το χερι μου,
αλλαζω θεση στην καφετερια
αντι ν' αλλαξω πλοιο.

Δε συμβιβαζομαι
μπροστα στη νυστα
και την κουραση:
Αν μιλαγα για 'κεινα
που με σφαζουν
αφιλτραριστα
θα βγαιναμε ολοι χαμενοι
(και θα βρωμουσαμε).

Ξανθος κι αμολυντος:
Δε πρεπει να 'ναι πανω
απο 15 χρονων
κι ως τωρα
θα τον εχει παρει
ο υπνος.

3 σχόλια:

  1. Ξανθος κι αμολυντος:
    Δε πρεπει να 'ναι πανω
    απο 15 χρονων
    κι ως τωρα
    θα τον εχει παρει
    ο υπνος.

    http://www.youtube.com/watch?v=zx5ufYSFZLM
    Καρφώνεσαι, αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ό,τι δε με σκοτώνει με νευριάζει περισσότερο.