Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα περίεργο συναίσθημα:

Οταν βαριεσαι, γνωριζεις οτι θα μπορουσες να κανεις κατι ενδιαφερον ή χρησιμο αλλα εισαι τοσο νευριασμενος με (τον εαυτο σου και) τη βαρεμαρα σου που ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ. Θες να συνεχισεις να βαριεσαι. Ειναι πολυ γαμημενα ψυχαναγκαστικο και αυτοεκδικητικο αυτο.

Ευτυχως δε μπορω να ειμαι πολυ εκνευρισμενος για πολλη ωρα για το λογο οτι εξασθενειται ο οργανισμος μου καταναλωνεται η ενεργεια ταχυτατα κι ετσι υποκυπτω στον ωφελιμισμο που υποσυνειδητα επιβαλει το σωμα μου. Καποια πραγματα ειναι εξοργιστικα προβλεψιμα και προγραμματισμενα.

15 και σημερα.

2 σχόλια:

Ό,τι δε με σκοτώνει με νευριάζει περισσότερο.