Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Evolution my ass (και χρήσιμες πληροφορίες για την καθημερινότητα σας)

Μολις συνειδητοποιησα οτι ειμαστε προγραμματισμενοι, ως ειδος, να κοιμομαστε το βραδυ για το λογο οτι η φυση δεν ηταν αρκετα εξυπνη ωστε να προβλεψει οτι θα καταφερναμε να δημιουργησουμε φως και με δικο μας τροπο (πρωτα με φωτια κι υστερα με ηλεκτρισμο). Και, οπως παντα, η εξελιξη ειναι εξευτελιστικα αργη στο να ανταποκριθει στις εξελιξεις. Δειτε στα σχολια γιατι ελεγα μαλακιες.

Bonus: Διαβασα καπου προσφατα εναν τροπο για να ελεγξει κανεις τις ωρες που κοιμαται. Εχεις συνηθισει να κοιμασαι πολυ αργα και θες να το αλλαξεις; Εμαθα λοιπον οτι στο μηχανισμο του υπνου υπαρχουν 2 βιολογικα ρολογια. Το ενα λειτουργει με το φυσικο φως (ο εγκεφαλος παιρνει σημα για να την πεσει οταν παυει να ειναι ορατο), το δευτερο ομως, κι εδω ειναι το γαματο, λειτουργει με το στομαχι. Προκειται βεβαιως και παλι περι εξελικτικου καταλοιπου. Απ' οταν ησουνα στις σπηλιες και τετοια και εψαχνες τροφη. Αν δε φαει κανεις για 16 ολοκληρες ωρες ο οργανισμος καταλαβαινει το μηνυμα οτι δε μπορει να βρει τροφη, κι ετσι κανει το αμεσως επομενο για να την παλεψει, πεφτει για υπνο. Δεν το 'χω δοκιμασει ακομα γιατι δε χρειαστηκε κι επειδη δεν εχω ορεξη να πειναω τωρα, καποια στιγμη ωστοσο θα χρειαστει.

3 σχόλια:

  1. Ektos an exeis ta lipakia sou kai to swma sou arxizei na trwei apo auta.. 8a to proteinw pantws se enan fit filo pou 8elei na ftiaksei ton upno tou.. bebaia autos peinaei ka8e mia wra kai trelainetai..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξεχνάς κάποια βασικά στοιχεία. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ανάγκη από τις ουσίες που παράγει κατά τη διάρκεια του ύπνου και που προκαλούν τη διαδικασία των ονείρων. Αν δοκιμάσεις μια μεγάλη δόση από αμφεταμίνες που αναστέλλουν τη διαδικασία του ύπνου, θα δεις πώς στις 36-40 ώρες αϋπνίας θα είσαι μεν ξύπνιος, αλλά ο τρόπος που θα αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα θα είναι εντελώς ονειρικός. Επίσης η φάση με τη νύχτα δε μπορεί να ισχύει απόλυτα όταν ολόκληροι πολιτισμοί του Βορρά έχουν συνηθίσει σε εξάμηνες νύχτες και μέρες. Η ηθικολογία είναι που μας έχει κάνει να συνδέουμε τη νύχτα με τον ύπνο. Η Νύχτα στους Έλληνες ήταν η θέα που μέσα στο απόλυτο σκότος της ένωνε τα πάντα, ενώ το Ήμαρ (η μέρα) διαχώριζε, καθώς στο φως φαίνονται οι διαφορές. Η εξέλιξή μας είναι αρκετά γρήγορη για να ανταποκριθεί στη δημιουργία κωδίκων που βασίζονται στον ήχο [περίοδος πριν τις εικόνες], στην εικόνα [προαλφαβιτική περίοδος], στα σύμβολα [αλφαβητική περίοδος], στην αναπαράσταση [τυπογραφική περίοδος, Γκούτενμπεργκ, φωτογραφία, φωτοτυπία], αλλά και στις τεχνητές εικόνες [υπολογιστική περίοδος, ίντερνετ και ό,τι άλλο προκύψει]. Ειδικά σε μια περίοδο όπου οι εικόνες [images] που παράγουμε δεν είναι δεδομένες, αλλά τεχνητές, οφείλουμε να δίνουμε μεγάλη σημασία στις ονειρικές διαδικασίες του ύπνου μιας και θέτουν σε εφαρμογή τα μέρη του εγκεφάλου μας που μας δίνουν την ικανότητα σύνθεσης πιθανών δυνατοτήτων --αλλιώς: Φαντασία [imagination]. Και καμιά φορά η λατινική καταγωγή κάποιων λέξεων μας βοηθάει πολύ. Στα ελληνικά κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την εικόνα και την εικασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστω για τη διορθωση. Ολως τυχαιως λιγο πριν διαβασω το σχολιο σου διαψευστηκα ο ιδιος μαθαινοντας οτι οι τελευταιες βιολογικες εξελιξεις/διαφοροποιησεις του ανθρωπουν συνεβησαν οχι πριν αλλα στις αρχες δημιουργιας του πολιτισμου. Εδω το εξηγεις πιο αναλυτικα.

    Οσο για την ονειρικη διαδικασια, δε χρειαζομαι καν αμφεταμινες, καταλαβαινω πολυ καλα τι λες. Μου εχει συμβει ως και να αισθανομαι οτι παρακολουθω τον εαυτο μου να κινειται, καθως βρισκομουν εν κινησει και βεβαια ξυπνιος. Ενδιαφερουσα κατασταση.

    Τη φαση με τη νυχτα τη συνεδεσα με αυτο http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=2033 Δε ξερω τί ακριβως συμβαινει σε περιπτωσεις 6μηνης νυχτας ή οταν γενικα η συνηθεια του υπνου μεταβαλεται.

    Πολυ χρησιμο αυτο με τη φαντασια και τις τεχνητες εικονες, να φανταστεις οτι εχω ακουσει ατομα να κριτικαρουν αρνητικα τον κινηματογραφο και λοιπες τεχνες, με το επιχειρημα οτι "δεν βοηθα τη φαντασια". Μαλακιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ό,τι δε με σκοτώνει με νευριάζει περισσότερο.