Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Έφτιαξα κι εγώ blog.

Όλα τα συντρόφια μου έχουν, και υπέκυψα εν τέλει (όπως έγινε και με το facebook, αλλά όπου συντρόφια βάλτε φίλοι/γνωστοί/παλιοί συμμαθητές που ξενερώνω όταν συναντάω στα τρέντυ στενά της Κρήτης, και με ρωτάνε αν έκοψα επιτέλους την ψωλή μου, εκεί στην Αθήνα). Οχι οτι δεν ειχα ποτε μου blog δηλαδη. Ειχα πριν 2-3 χρονια μ΄ ενα παιδι που τοτε τον 'λεγαν ντρώκ. Τωρα ομως μεγαλωσε και κανει lives με τον Μικρό Κλέφτη και το 12ο Πίθηκο.

Δε ξερω γιατι ξεκινησα να γραφω το κειμενο με τονους. Μαλλον επειδη ειμαι πολυ κουρασμενος μπερδευτηκα, και ξεχασα οτι δε βαζω κανονικα. Για την ακριβεια, εχω δικο μου, ημιατονικό συστημα, που θα εξηγησω σε επομενη αναρτηση.

Ενας απο τους λογους που δεν ψηνομουν να δημιουργησω καποιο προσωπικο ιστολογιο ειναι οτι δεν ηθελα να πορρωθω και να καθομαι να γραφω κειμενα αποψεων, ερμηνειων και ιστοριων που κανεις τριτος δεν θα κατσει να κατανοησει. Προτιμουσα, τουναντιον, να λεω τα πραγματα αυτα σε κομματια που, και ν' ακουσει καποιος, πιθανοτατα δεν θα ενδιαφερθει να καταλαβει. Να ξερετε, επομενως, οτι δε θα αναφερω στο χωρο ετουτο οσα θα μπορουσα να ραπαρω, αρα να παρω (εκανα ριμα αλλα μην το συνηθισετε) πιο πολυ/αμεσο σεβας απ΄τους φιλους μου (δηλαδη οσους ενδιαφερονται να αντιληφθουν). Γενικα εχω καλλιεργησει ανασφαλως μια ψυχωση, θελω να γραφω οσο πιο γαματα γινεται, και στ' αρχιδια μου οσα ειπα πριν, θα πεθανω ετσι κι αλλιως. "Η αντικειμενικοτητα δε νοιαζεται για το τί σε ευχαριστει ή τί σε ποναει, ωστοσο εχει πλακα".

Περα απο λογοτεχνηματα, φιλοσοφηματα και γκειλίκια, ειναι και πολλα αλλα για τα οποια προσφερεται το blog. Θα ποσταρω ενημερωσεις, κομματια μου και κομματια αλλων, γνωμες για βιβλια, ταινιες-σειρες, μουσικη, ποιηση, συνταγες, τρολλαρισματα και ο,τι αλλο προκυψει. Καλα ειναι κι αυτα.

Επισης να δηλωσω οτι δεν ειμαι Εβραίος πραγματι, κι οτι δημιουργησα το εν λογω κειμενο ακουγωντας το album "The other side of the looking glass" του Alias. Ο,τι μπορει να συνεπαγονται αυτα.

Τελος, με λενε Αντώνη, ακουω Dubstep και εκπροσωπω (μεταφορικα/στην αργκο, πώς το λενε) την ραπ κολλεκτίβα Θέατρο δρόμου. Ειμαι 20 ετων, σπουδαζω δημοσιογραφια, κι ετοιμαζω ενα σιντι με τον Onesecbeforetheend, που θα 'ναι tribute στον Μαρκήσιο Ντε Σαντ.

Προωθηστε με.

Viva La Resistance.

7 σχόλια:

  1. kali arxi re man. wraia to ksekinises.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην του βάζεις χέρι ρε! Εκτός άμα γουστάρει... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. XAXX0AX0A0X0X0AXA0XA0XA0XA0X0A0X0AX0X0AX0XX0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. υπαρχουν και αλλα themes στο blogspot ξερετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. επισης περιμενω την περιγραφη του ημιατονικου σου συστηματος, απο το κειμενο υποψιαζομαι πως το δικο μου ημιατονικο ειναι παρομοιο με το δικο σου (στο "τι" ομως πιστευω πως ειναι περιττο να βαζεις τονο, γιατι δεν παιρνει ετσι και αλλιως).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "υπαρχουν και αλλα themes στο blogspot ξερετε"
    χαααχαχ σωστος.

    Οταν βρω αλλο ωραιο dark theme θα το βαλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ό,τι δε με σκοτώνει με νευριάζει περισσότερο.